Emily Dickinson: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Datu (overleg | bijdragen)
→‎Leven en werk: eerst aoniem; Thoreau-achtig
Datu (overleg | bijdragen)
Regel 4:
[[Bestand:Black-white photograph of Emily Dickinson2.png|thumb|Dickinson in 1846 of 1847.]]
Dickinson werd geboren in een welgestelde familie in het Amerikaanse [[Amherst (Massachusetts)|Amherst]], [[Massachusetts]]. Dickinson bleef ongehuwd en zou het grootste gedeelte van haar leven binnen de muren van het familiehuis doorbrengen. Jarenlang is aangenomen dat deze keuze voortvloeide uit [[xenofobie]], maar uit recent onderzoek van haar correspondentie blijkt dat dit [[kluizenaarschap]] à la [[Henry David Thoreau|Thoreau]] uit vrije wil was gekozen, zodat ze dichter bij haar eigen kern kon komen. Dit spreekt uit haar gedichten, die kleine, in onderwerpskeuze haast [[haiku (dichtvorm)|haiku]]-achtige observaties van het dagelijks leven zijn, alsmede korte observaties van haar eigen bewustzijn, geschreven in een [[stream of consciousness]]-achtige wijze.
Zoals bijvoorbeeld uit 1695:
 
{{cquote|''There is a solitude of space<br />
A solitude of sea<br />
A solitude of death, but these<br />
Society shall be<br />
Compared with that profounder site<br />
That polar privacy<br />
A soul admitted to itself -- <br />
Finite infinity.
''|}}
Ofschoon ze zichzelf afsloot van de wereld, bleef ze toch op de hoogte van de literaire ontwikkelingen door het lezen van [[John Ruskin]], [[John Keats]] en [[Thomas Browne]]. Haar poëzie vertoont overeenkomsten met het werk van de Amerikaanse dichter [[Walt Whitman]] (1819-1892). Dickinson schuwt evenmin experimenten en maakt gebruik van het [[vrij vers]] en een ongebruikelijke [[typografie]]. In haar gedichten over haar eigen belevingswereld streeft zij net als Whitman een [[lyrische]] weergave na van het eigen bewustzijn. Ondanks de uitzonderlijke originaliteit van haar werk werden er tijdens haar leven slechts zeven van de bijna achttienhonderd gedichten gepubliceerd en dan nog anoniem. Algemene erkenning van haar werk vond pas plaats in de twintigste eeuw. Tot de uitgave van [[Thomas Johnson]] in [[1955]] werden de gedichten meestal bewerkt in een vorm die de uitgever geschikter voor zijn lezers vond, vaak ook onderverdeeld in categorieën als liefde, vriendschap en natuur. De uitgave van Johnson brak hiermee, door als eerste een vorm te kiezen die dicht bij de originele teksten stond.