Jacob Burckhardt: verschil tussen versies

Burckhardt is een van de vooraanstaandste [[kunstgeschiedenis|kunsthistorici]] uit de beginperiode van de discipline. Hij studeerde aan de universiteiten van [[Bonn]] en [[Berlijn]]. In [[Berlijn]] bezocht hij tussen [[1839]] en [[1843]] lessen van onder andere [[Leopold von Ranke]], [[Johann Gustav Droysen]], [[August Boeckh]], [[Franz Theodor Kugler]] en [[Jacob Grimm]]. In [[Berlijn]] leerde Burckhardt ook [[Bettina von Arnim]] kennen. Hij doceerde aan de universiteiten van [[Bazel (Zwitserland)|Bazel]] en [[Zürich (stad)|Zürich]]. In [[1858]] keert hij vanuit Zürich terug naar Bazel, waar hij tot [[1893]] les gaf. Hij werd in dit jaar opgevolgd door [[Heinrich Wölfflin]], een van zijn studenten. Hij voerde onder andere met [[Friedrich Nietzsche]] een briefcorrespondentie.

Burckhardt is vooral bekend geworden met zijn werken over de cultuur van de [[Renaissance|Renaissance]]. Zijn belangrijkste boek is: ''[[Die Kultur der Renaissance in Italien]]'' ([[1860]]), dat tot op de dag van vandaag een standaardwerk is. Daarnaast heeft hij ook werken geschreven over [[Peter Paul Rubens|Rubens]], de [[Middeleeuwen]] en de [[klassieke oudheid]] (''Griechische Kulturgeschichte'').

Jacob Burckhardt zag in de Renaissance de wederkomst van de Westerse beschaving zoals die in de klassieke tijd was geweest. Het belangrijkste van de renaissance vond hij de seculiere wereldvisie en het zelfbewustzijn van de "gewone" man.

Als gevolg van deze 'revisionisten' dreigde de term 'Renaissance' onder historici in onbruik te raken. Sommigen riepen op om een einde te maken aan het gebruik van de term, die zij zagen als een product van ''[[Presentisme (literaire en historische analyse)|presentisme]]'' - het [[Anachronisme|anachronistisch]] gebruik van de geschiedenis om moderne idealen te verheerlijken.<ref>''[http://web.archive.org/web/20100528150716/http://www.wsu.edu/~dee/REN/IDEA.HTM The Idea of the Renaissance'', Richard Hooker, website van Washington State University] (Archive.org)</ref> Voor zover zij de term 'Renaissance' gebruiken, bedoelen zij hiermee de overgangstijd van Middeleeuwen naar Nieuwe Tijd zonder de connotatie van een culturele bloeiperiode voor heel Europa. In dat geval worden in de regel zowel de vijftiende als een groot deel van de zestiende eeuw tot de Renaissance gerekend.