Honte: verschil tussen versies

De [[Sint-Maartensvloed (1375)]] geeft de start voor de grootschalige verbreding van de monding. De [[Braakman]] ontstaat; de stad [[Ijzendijke]] verdrinkt en [[Biervliet]] wordt voor eeuwen een eiland. Ten noorden van de Braakman, ten westen van Terneuzen, ontstaat een binnenwater met woelig water, de [[Dollaert]]. Beperkte scheepvaart tussen de Dollaert en de Honte is mogelijk maar de internationale scheepvaart naar Antwerpen dient nog gebruik te maken van de Oosterschelde. DeTijdens de [[Sint-Elisabethsvloed (1404)]] verdwijnt het eiland [[Wulpen (eiland)|Wulpen]] waardoor er meer water in het westelijke deel van de latere Westerschelde kan opgestuwd worden. Dit geeft de aanzet voor de verbreding en de verdieping van de verbinding tussen de Dollaert en de Honte. In 1433 wordt er tol geheven op de Honte ter hoogte van [[Rilland]]<ref>[http://www.delevendedelta.nl/docs/LasesWesterscheldeHonte.pdf Ir. W.B.P.M. Lases (2008), ''Stroomgebied van de Honte, een veranderend beeld.'']</ref> en gebeurt de internationale handel voornamelijk over de Honte of de ''nieuwe Schelde''. Uit een schriftelijke bron uit [[1318 ]] blijkt dat wat nu Oosterschelde heet toen de ''oude Schelde'' werd genoemd. De stroomrichting van de Honte wordt omgekeerd maar het blijft aanvankelijk wel een zoetwater getijrivier. Tegen 1600 is deze stroomomkering definitief en spreekt men van de Westerschelde, wat vastgelegd wordt in het [[Verdrag van Munster]] in 1648. De naam Honte wordt gebruikt als synoniem voor de Westerschelde en dus de gehele zeearm. Door het stijgende zeeniveau wordt ook de invloed van de Braakman steeds groter en groter en reikt op het einde van de achttiende eeuw, zoals zichtbaar op de [[Ferrariskaarten]] tot in [[Axel]].