Emmanuel Levinas: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
rv vand.
Regel 15:
Na de Tweede Wereldoorlog verkeerde hij in progressieve filosofische kringen rond [[Gabriel Marcel]] en [[Jean Wahl]].
 
Gedurende de jaren 50 begon hij zijn eigen opvattingen te ontwikkelen, waarin hij de [[ontologie (filosofie)|ontologie]] wilde losmaken van zijn ''ethisch neutrale traditie''. Zijn eerste grote werk ''Totaliteit en Oneindigheid'' (1961) werd deels beïnvloed door de ''dialogische'' filosofieën van [[Franz Rosenzweig]] en [[Martin Buber]],<ref>over Buber zelf schreef Levinas ''La pensée de MartenMartin Buber et le judaisme contemporain'' (1966), opgenomen in de bundel van Gabriel Marcel en André Lacocque ''Martin Buber, l'homme et le philosophe'' (1968).</ref> maar hierin trachtte hij verder te gaan door een ontleding van de relatie "vis-à-vis" tegenover ''"de Ander"''.
 
Levinas gaf les (o.a. als [[hoogleraar]]) aan de universiteiten van [[Poitiers]], [[Nanterre]] en [[Universiteit van Parijs|Parijs]]. Onder andere ontving hij een [[eredoctoraat]] van de [[Universiteit Leiden]] op 15 mei 1975, in de [[Pieterskerk (Leiden)|Pieterskerk]] aldaar.