Tweenaturenleer: verschil tussen versies

In het oosten en het westen werden hierop verschillende antwoorden gegeven. In [[Egypte (land)|Egypte]] kwam het [[monofysitisme]] op, dat stelt dat er in Jezus één natuur was, die de goddelijke en de menselijke verenigt. Het accent ligt hierbij op het goddelijke karakter van Jezus, waar het menselijke welhaast in opgaat. In [[Syrië]] kreeg de leer van [[Nestorius van Constantinopel|Nestorius]] veel aanhang, die sterk de nadruk legt op het onderscheid tussen het goddelijke en het menselijke in Jezus. Hij gaf met name het menselijke karakter van Jezus veel aandacht. Zijn leer, in het westen aangeduid als [[Nestorianisme]], werd veroordeeld door het [[Concilie van Efeze (431)|Concilie van Efeze]]. De uitkomst van het Concilie van Chalcedon werd niet geaccepteerd door kerken o.a. in [[Egypte (land)|Egypte]] en [[Armenië]], waar het [[miofysitisme]] opkwam, dat stelt dat er in Jezus één natuur was, die de goddelijke en de menselijke verenigt.

In het westen daarentegen was men van mening dat Jezus twee volledige naturen had, een goddelijke en een menselijke. Deze waren ongescheiden (tegen de Nestorianen) en onvermengd (tegen de monofysieten). Op het Concilie van Chalcedon werd deze leer tot [[dogma (christendom)|dogma]] verheven. In de woorden van de [[Chalcedonische geloofsbelijdenis|geloofsbelijdenis van Chalcedon]] was Jezus "volmaakt in zijn Godheid en volmaakt in zijn mensheid". De Tweenaturenleer wordt aanvaard door de [[Rooms-katholieke Kerk]], de [[Protestantse kerken]] en de [[Oosters-orthodoxe Kerk]]en, maar niet door de [[Armeens-apostolische Kerk]] en de andere [[Oriëntaals-orthodoxe Kerken]], en evenmin door de Nestoriaanse [[Assyrische Kerk van het Oosten]].

*[[MiofysitismeMonofysitisme]]