Maronitische Kerk: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Geschiedenis: Franse interventie |
|||
Regel 38:
In de [[8ste eeuw]] verhuisde de Maronitische gemeenschap naar het gebergte [[Libanon (gebergte)|Libanon]]. Tijdens de [[kruistocht]]en kwamen ze opnieuw in contact met het christelijke westen. In de [[12de eeuw]] sloot de Maronitische Kerk zich aan bij de Kerk van Rome. Ze behield wel haar eigen [[Syrisch|Syrischtalige]] [[liturgie]] en volgt de [[West-Syrische liturgie|West-Syrische ritus]].
In de jaren 1860-1861 raakten de Maronieten in conflict met de [[Druzen]]. De Franse keizer [[Napoleon III]] stuurde troepen, die het gebied onder controle brachten. De Turkse sultan stemde erin toe om de Libanon, zoals de streek nu werd genoemd, verregaande autonomie te verlenen, en hij benoemde een christen tot gouverneur. Hieruit ontwikkelde zich na de Eerste Wereldoorlog het Franse mandaatgebied Libanon en na de Tweede Wereldoorlog de Republiek Libanon.
Later zouden de Maronieten de Franse koloniale macht als bevrijder van de [[islam]]itische overheersing verwelkomen. Ze speelden ook een belangrijke rol in de [[Libanon#Libanese Burgeroorlog|Libanese burgeroorlog]] en bezetten thans een aantal sleutelposities in [[Libanon]]. De president is een maronitisch christen en ook de belangrijke positie van opperbevelhebber van het leger wordt ingevuld door een maronitische christen. De afnemende invloed van Maronieten - vanwege de demografische verschuivingen in Libanon ten gunste van de moslims in combinatie met slechte economische vooruitzichten - leidt sinds het einde van de [[Libanese burgeroorlog]] tot een grote emigratie van hoogopgeleide Maronieten uit het land.▼
▲
== Huidige situatie ==
| |||