Grammaticalisatie: verschil tussen versies

In zekere zin is grammaticalisatie niets meer dan een systematische doortrekking van de [[etymologie]]: patronen binnen een taal waarbij vaak voorkomende uitdrukkingen een proces van „vervaging“„vervaging“ ondergaan, worden onderzocht en als verklaring voor analoge ontwikkelingen met parallelle uitdrukkingen aangewend.

In zowel [[Germaanse|Germaanse]] als [[Romaanse talen]] heeft de [[voltooide tijd]] zich ontwikkeld uit een eerdere constructie met het werkwoord "hebben", waarvan de letterlijke betekenis "iets of iemand in een bepaalde toestand bezitten" was. Een voorbeeld hiervan in het [[Latijn]] is ''Eam habeo visam'', wat kan worden vertaald als "Ik heb haar gezien", terwijl het heel letterlijk betekent: "Ik bezit haar in geziene toestand." Gaandeweg verschoof de betekenis van "hebben" in dit soort constructies van "bezitten" naar die van [[Grammaticale markeerder|markeerder]] van de verleden tijd, waarmee dit werkwoord er dus een grammaticale functie bij kreeg.<ref>John McWhorter (2003), The Power of Babel: A Natural History of Language, p. 29-30.</ref>