Versie van 11 mrt 2014 16:33 bewerken Linkin (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 47.454 bewerkingen Versie 40756249 van 93.154.53.190 (overleg) ongedaan gemaakt. ← Oudere bewerking		Versie van 19 apr 2014 13:42 bewerken ongedaan maken 82.73.56.191 (overleg) →‎Christendom Nieuwere bewerking →
Regel 6: ==Christendom== === Geschiedenis === In mag ik in mij peopoepppppppooooeeeeeiiiiiieeeIn de eerste eeuwen van onze jaartelling vereerde men uitsluitend [[martelaar\|martelaren]]. In de [[vroege middeleeuwen]] werden ook [[kerkvader]]s, woestijnvaders ([[Heremiet (monnik)\|heremieten]]) en vooraanstaande [[bisschop]]pen " heiligen~~" genoemd~~. ~~Zij~~De ~~waren~~liturgie ~~na hun dood, zo meenden~~van de ~~gelovigen,~~kerk inwas denog ~~hemel~~niet encentraal ~~konden dus God beïnvloeden. Deze gedachte staat haaks op de officiële theologische opvatting dat God volmaakt is, in wezen altijd gelijkvormig~~geregeld en ~~in zijn liefde steeds~~plaatselijke ~~tot~~devoties ~~het~~speelden ~~hoogste~~een ~~neigend~~grote isrol. ~~De volksdevotie had echter behoefte aan tastbare heiligheid en er ontstonden lokale heiligen. De liturgie van de kerk was nog niet centraal geregeld en plaatselijke devoties speelden een grote rol.~~ Een bekende verzameling van beschrijvingen van heiligenlevens uit de middeleeuwen is de [[Legenda Aurea]]. In de middeleeuwen werden ook veel personen of [[legende (volksverhaal)\|legendarische]] personen heiligen omdat zij in de volksdevotie werden vereerd. Veel plaatsnamen herinneren nog aan dergelijke heiligen. Ook mensen die nog in leven waren, werden soms "heiligen" genoemd en werden na hun dood vereerd. Regel 29 ⟶ 28: In het ''[[Martyrologium Romanum]]'' zijn alle heiligen en zaligen van de Kerk opgenomen met een korte levensbeschrijving en met gebeden die op hun kerkelijke feestdag kunnen worden gebruikt in de Misvieringen. In 2008 verzorgde de [[Vereniging voor Latijnse Liturgie]] voor een Nederlandse vertaling van dit boek. Men roept een heilige, vaak herkenbaar aan zijn attribuut, te hulp bij ziekte of gevaar en men vereert zijn [[reliek]]en. Elke d Men roept een heilige, vaak herkenbaar aan zijn attribuut, te hulp bij ziekte of gevaar en men vereert zijn [[reliek]]en. Elke dag is een feest of gedachtenis van een heilige, iedere stad kent zijn [[Beschermheilige\|patroonheilige]] en bij het [[Doop (sacrament)\|doopsel]] krijg men de naam van een of meer heiligen. Op [[hoogtijdagen]], dat wil zeggen een dag van een belangrijke heilige, was men vroeger vaak vrij ''([[holyday]])''. Bijvoorbeeld met Sint-Barbara, patrones van de mijnwerkers of met [[Maria-Tenhemelopneming]]. Er zijn veel met heiligen verbonden feesten, zoals de kermis of grote marktdagen. Er werd - en soms wordt - dan druk gehandeld in beelden van de betreffende heilige, zoals dit gebeurt in [[Santiago de Compostella]], [[Fátima (Portugal)\|Fátima]] en [[Lourdes]]. Het woord [[santenkraam]] is hier ook van afkomstig: een marktkraam vol heiligen. Heiligverklaringen hadden in de loop van de geschiedenis soms een politieke achtergrond. Elke kloosterorde wilde, en wil, een heilige in de eigen rijen tellen en oefent daarom druk uit op het Vaticaan. Ook vorstenhuizen willen heilige voorouders kunnen vereren. De nog steeds vereerde [[Lodewijk de Heilige]] van Frankrijk is daarvan een voorbeeld. [[Karel de Grote]] werd door (tegen)paus Paschalis III, in het jaar 1165, heilig verklaard maar hij wordt alleen in Aken vereerd.

Heilige (christendom): verschil tussen versies