Frits Peutz: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Label: Misbruikfilter: Schuttingtaal |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 17:
==Biografie==
Peutz werd in
Frits Peutz was de broer van internist [[Jan Peutz]] en de vader van akoesticus [[Victor Peutz]]. Hij overleed op 78-jarige leeftijd te Heerlen.
==Werk==
Regel 28 ⟶ 27:
[[Bestand:Sonnehuys 2.JPG|thumb|230px|Maastricht: 't Sonnehuys]]
[[Bestand:Ranzelkèrklwkped06.JPG|thumb|230px|Ransdaal: [[Sint-Theresiakerk (Ransdaal)|Sint-Theresiakerk]]]]
Peutz is als architect lang ondergewaardeerd geweest
Ook als architect van kerken was Peutz vrij succesvol; hierbij hanteerde hij veelal op het eerste oog traditioneel aandoende bouwstijlen en maakte hij gebruik van lokale materialen zoals [[Limburgse mergel|mergel]] en [[Kunrader kalk]], waardoor zijn kerken goed aansloten bij de traditionele Limburgse architectuur. Als gevolg van deze houding was hij binnen het bisdom Roermond aanvankelijk minder omstreden dan meer vernieuwende collega's als [[Alphons Boosten]] en [[Jos Wielders]]. Buiten Limburg kreeg Peutz echter nauwelijks kerkelijke opdrachten, met name doordat hij zich sterk afzette tegen de [[Delftse School]], een groep architecten onder leiding van [[Marinus Jan Granpré Molière|M.J. Granpré Molière]], en de daaruit voortgekomen [[Bossche School]], onder leiding van Dom [[Hans van der Laan (architect)|Hans van der Laan]]. Deze bewegingen waren vanaf de jaren 1930 tot in de jaren 1960 dominant in de katholieke kerkelijke architectuur in Nederland. Tot Peutz' kerkelijk oeuvre behoren onder meer kerken in [[Maastricht]], [[Ransdaal]], [[Oirsbeek]] en [[Berg en Terblijt]], die alle, naast het traditionalistische uiterlijk, [[Postmodernisme (architectuur)|postmodernistische]] elementen bevatten.<ref>De kunsthistoricus Alexander van Grevenstein schreef over het postmodernistische element in Peutz' werk het volgende: ''"Ze [de kerk en pastorie van Ransdaal] maken deel uit van zijn eerdere, eclectische periode die gezien wordt als een voorloper van het postmodernisme. Dat laatste vierde hoogtij in de jaren zeventig en tachtig onder de bezielende leiding van de Engelse architect Charles Jencks, die er flinke sier mee maakte. Het bleek een modegril, die zijn bestaansrecht ontleende aan een al te oppervlakkige omgang met het verleden. Het verschil is evenwel dat het Frits Peutz erom te doen was authenticiteit en eigen wortels in een nieuwe vorm te vangen, zonder zich in een wirwar van citaten te verliezen."'' ('Knipoog naar sprookjesbos', bespreking van de [[Sint-Theresiakerk (Ransdaal)|Sint-Theresiakerk]] in Ransdaal in ''Dagblad De Limburger'', 20-2-2013).</ref>
|