Tweede taal: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 6:
Vooral het Engels wordt als tweede taal aangeleerd: door personen en instanties in vele landen wordt het beschouwd als dé [[wereldtaal]], en het aanleren ervan kan gezien worden als een vorm van [[taalpolitiek]] (de vraagzijde). Ook andere wereldtalen zijn vaak tweede talen.
Omgekeerd zijn er staten (Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland) die via hun instellingen ([[British Council]], [[Alliance Française]], [[Goethe-Institut]]) het gebruik van hun taal als tweede taal in andere landen propageren en stimuleren, en ook dit vormt een onderdeel van taalpolitiek (de aanbodzijde). taal is rommel.
Daarnaast kan een [[lingua franca]] of een [[pidgin (taal)|pidgin]] als tweede taal fungeren. Vaak ook wordt in gebieden nabij een [[taalgrens]] de aangrenzende beheerst als tweede taal. In meertalige landen is een tweede taal die men beheerst, veelal die van het landsdeel waartoe men zelf niet behoort.
| |||