Fabrizio Ruffo di Calabria: verschil tussen versies

De kardinaalRuffo was de tweede zoon van Litterio Ruffo di Calabria, 2de hertog van Baranello, en van Giustiniana Colonna, prinses van Spinoso en markiezin Guardia Perticara. Zijn oom [[Tommaso Ruffo di Calabria]], [[Deken (college van kardinalen)|deken]] van het [[College van kardinalen]] verzorgde vanaf 1748 zijn opvoeding. In het Collegio Clementino en [[Universiteit Sapienza Rome|La Sapienza]] studeerdebehaalde hij graden in de [[canoniek rechtrechtsgeleerdheid|canoniekbeide rechten]] en civiel recht. In 1781 werd hij lid van de Apostolische Kamer (''Camera Apostolica'') als vervanger van [[Tiberio Ruffo di Calabria]]. Door [[paus Pius VI]] werd hij in 1791 benoemd tot kardinaal ''[[in pectore]]'', met de titelkerk van ''[[Santa Maria in Via Lata]]''. Hij werdontving nooit tot een hogere rang gewijd[[wijding]] dan die van [[diaken en was dus geen priester]].

In 1795 kreeg Ruffo [[dispensatie (kerkelijk recht)|dispensatie]] om aan het hof van [[Ferdinand I der Beide Siciliën|Ferdinando IV]] administrator van het [[Paleis van Caserta]] te worden. Hij volgde de koning in ballingschap naar [[Palermo (stad)|Palermo]].

Hij was koninklijk vicaris generaal en oprichter van de [[Sanfedismo]]-beweging. Als koninklijk gezant vertrok hij vanuit [[Palermo (stad)|Palermo]] naar Parijs om het huwelijk van keizer [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] en aartshertogin Maria-Louise bij te wonen. Hij kreeg het [[Légion d'honneur]].

Kardinaal Ruffo, was niet de enige in de familie die deel uitmaakte van de hoogste [[Geestelijke|clerus]]. Andere hoge geestelijken uit deze familie waren: