Opera seria: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Edwinb (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 89.99.146.230 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Apdency
Regel 4:
|[[Bestand:Wolfgang-amadeus-mozart 1.jpg|thumb|120px|Wolfgang Amadeus Mozart]]
|}
==Oorsprong==
hoi ik ben ayilin
'''Opera seria''' (serieuze opera) – als tegenovergestelde van de komische opera, de '''[[opera buffa]]''' of '''dramma giocoso''' – was in de eerste plaats een vermaak van het hof. Het moest met zijn inhoud samenvallen met de filosofie van het hof en morele waarden tonen in allegorische kaders. Veel van de verhalen die voor opera werden gebruikt hadden een tragische afloop en dat paste in de 18e eeuw niet meer in het goed geordende ethische systeem dat gepropageerd diende te worden: de wereld was eerlijk en goed en goed gedrag werd beloond. De ''lieto fino'', de happy ending - niet het resultaat van goddelijke tussenkomst (zoals in de 17e eeuw vaak gebruikelijk), maar omdat in een rationele [[De verlichting|verlicht]]e tijd deugd moest zegevieren – werd vereist. De hoofdpersonen werden geconfronteerd met morele dilemma's, veelal een conflict tussen persoonlijke emoties en publieke plichten, waarin zij uiteindelijk de juiste keuzes maakten.
 
Men beschouwt [[L'Orfeo]] van [[Claudio Monteverdi]] als de eerste echte opera, in die tijd heette het echter een ''favola in musica''. De voorstelling werd voor het eerst opgevoerd in 1607 tijdens de carnavalsdagen, aan het hof van [[Francesco Gonzaga]] in [[Mantua (stad)|Mantua]]. Na een muzikale opening treedt de verteller naar voren en zingt:
 
:''Ik ben de Muziek, die met zoete klanken''
:''elk gekweld hart vermag te bedaren''
:''en zelfs de ijzigste ziel in edele toorn''
:''of liefde kan doen ontvlammen''
 
Deze tekst is een [[statement]]. Monteverdi meende dat muziek in staat is emoties te sturen.
 
==Opbouw==