Zuidelijke Nederlanden: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
[[Bestand:Espagnols.PNG|{{largethumb}}|De [[Lage Landen]] (met [[Prinsbisdom Luik|Liège]], [[Prinsdom Stavelot-Malmedy]] en [[Hertogdom Bouillon]]) onder Spaans en Oostenrijks gezag, met in het rood de scheidingslijn tussen Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden]]
De '''Zuidelijke Nederlanden''' is de (verzamel)naam voor de verschillende [[landsheerlijkheid|landsheerlijkheden]] uit de [[Habsburgse Nederlanden]] die onder het gezag van de Habsburgers bleven, nadat de [[Nederlandse Opstand|opstandige zeven noordelijke provinciën]] zich in 1581 hadden afgescheiden. Omdat de Habsburgse landsheer vanaf 1556 tevens koning van Spanje was, waren de [[Zeventien Provinciën]] als geheel toen de Koninklijke of [[Spaanse Nederlanden]] genoemd. Maar na de afscheiding was ook die benaming nog enkel op de Zuidelijke Nederlanden van toepassing. Geografisch gezien kunnen, naast de gebieden onder bewind van de Habsburgers, ook het [[prinsbisdom Luik]] en andere kleinere territoria tot de Zuidelijke Nederlanden gerekend worden. Na beëindiging van de [[Spaanse Successieoorlog]] in 1713 kwamen de Zuidelijke Nederlanden door het [[Vrede van Utrecht (1713)|Verdrag van Utrecht]] onder bewind van de Oostenrijkse Habsburgers en werden om die reden ook wel de [[Oostenrijkse Nederlanden]] of ''Belgium Austriacum'' genoemd. Aan de administratieve eenheid van Zuidelijke Nederlanden kwam een eind in 1789.
== Ontstaan
Op [[6 januari]] [[1579]] werd de Unie van Atrecht opgericht en op [[17 mei]] [[1579]] werd in de [[abdij van Sint-Vaast]] het [[Traktaat van Atrecht]] getekend, waarbij de gebieden van de [[Unie van Atrecht|unie]], Henegouwen, Artois en Frans-Vlaanderen, zich aan het begin van de [[Tachtigjarige Oorlog]] verzoenden met [[Filips II van Spanje]] en definitief vrede sloten met [[Alexander Farnese]], hertog van Parma, die ze als [[landvoogd]] erkenden. Hun voorbeeld werd in de loop van het jaar door de steden Mechelen en Nijvel in Brabant, en Aalst, Geeraertsbergen, Bourbourg en Belle in Vlaanderen gevolgd. Hiermee werd de scheiding tussen de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden|latere Noordelijke Republiek]] en de Zuidelijke Nederlanden ingezet.
Regel 14 ⟶ 15:
* Anderzijds de overblijvende, verarmde, tien zuidelijke [[Gewest (Lage Landen)|gewesten]], waar onder druk van het Spaanse [[Leger van Vlaanderen]] de Bourgondisch-Habsburgse dynastie en het [[rooms-katholicisme]] als godsdienst bewaard bleven en het calvinisme geweerd.
==Na
Ook gedurende het [[Verenigd Koninkrijk der Nederlanden]] werd het betreffende gebied wel aangeduid als de Zuidelijke Nederlanden.
| |||