Kirill Kondrasjin: verschil tussen versies

In 1978 vroeg hij tijdens een tournee in [[Nederland]] [[politiek asiel]] aan, waarop het [[Sovjet-Unie|Sovjetregime]] onmiddellijk al zijn platen, die verschenen waren op het staatslabel [[Melodiya]], verbood. Hij werd benoemd tot vaste dirigent van het [[Koninklijk Concertgebouworkest|Concertgebouworkest]] in [[Amsterdam]], naast [[Bernard Haitink]]. Kondrashin zou per seizoen 1982-83 chef-dirigent worden van het [[Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks|symfonieorkest van de Beierse omroep]] in [[München]] als opvolger van [[Rafael Kubelik]], maar dat werd door zijn dood verijdeld.

 

 

Kondrasjin stond bekend als een dirigent van de oude stempel en als streng en geduldig leermeester met een enorme kennis van het orkestspel. Hij had een heel persoonlijke stijl die tot uiting kwam in de klank van het orkest. Orkestmusici roemden hem om zijn eisen ten aanzien van [[pianissimo]] en [[Dynamiek (muziek)|diminuendo]]. Hij was ook een ‘dramatisch’ dirigent: hij paste het beeldend denken in de muziek toe en wist zijn concrete beelden en gedachten op de musici over te brengen.