Karl Landsteiner: verschil tussen versies

| periode = [[14 juni]] [[1868]] -– [[26 juni]] [[1943]]

'''Karl Landsteiner''' ([[Wenen]], [[14 juni]] [[1868]] – [[New York City|New York]], [[26 juni]] [[1943]]) was een [[Oostenrijk]]s [[bioloog]] en [[arts]]. In 1901 constateerde hij op dat [[bloed]] is in te delen in [[bloedgroep]]en.

Karl Landsteiner werd geboren als zoonenig kind van de journalist Leopold Landsteiner (1818-1875) en Fanny Hess (1837-1908). Hij studeerde vanaf 1885 aan de [[Universiteit van Wenen]] en behaalde in 1891 zijn medische graad. Hij bezat ook veel kennis van scheikunde, waarbij onder anderen [[Emil Fisher]] zijn leermeester was. HijLandsteiner iswas bekendvanaf geworden1896 vanwegeassistent de ontwikkeling invan [[1901]]Max vanvon het moderne systeem van [[bloedgroepGruber]]en, doorwerkte deals identificatiepatholoog van de aanwezigheid van [[agglutinine]]s inop het bloed.Pathologisch-anatomisch Hiervoor kreeg hijInstituut in [[1930]]Wenen deen [[Nobelprijsdaarna voorvan de1908 Fysiologietot of Geneeskunde]]. Met [[Alexander Wiener]] identificeerde hij1919 in [[1937]]het de [[resusfactor]]Wilhelminen-ziekenhuis.

In [[1908]]1911 werd hij hoogleraar pathologie aan de Universiteit van Wenen. Na de [[Eerste Wereldoorlog]] vertrok hij – wegens de steeds slechter wordende levensomstandigheden in Wenen – naar [[Nederland]], waar hij als patholoog van 1919 tot 1922 werkzaam was in het St. InJoannes de Deo Ziekenhuis in [[1922Den Haag]]. In 1922 verbond hij zich aan het Rockefeller Instituut voor medisch onderzoek in [[New York City|New York]], waar hij tot het eind van zijn leven bleef (zelfs na zijn pensioen in [[1939]].) Hij werd genaturaliseerd tot burger van de [[Verenigde Staten]].

Karl Landsteiner overleed aan een hartaanval terwijl hij in het lab aan het werk was. Hij was gehuwd met Helene Wlasto, samen kregen ze een zoon, Ernst Karl, die net als zijn vader ook arts werd.