Valentin Vaerwyck: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
tekstuitbreiding |
||
Regel 3:
'''Valentin Vaerwyck''' ([[Gent]], [[3 maart]] [[1882]] - aldaar, [[27 november]] [[1959]]) was een [[Vlaanderen|Vlaams]] [[architect]].
Hij was een zoon van architect Henricus Leopoldus Vaerwyck (1850-1919) en Celina Maria De Backer en huwde in 1914 met Irma Alexandre. Hij was al vroeg geïnteresseerd in het werk van zijn vader en liep als 17-jarige stage bij architect [[Etienne Mortier|Etienne ''Stephan'' Mortier]]
==Wereldtentoonstelling==
Vaerwijck wordt gezien als een van de belangrijkste architecten in Vlaanderen van de twintigste eeuw en was nauw betrokken bij de opbouw van de [[Wereldtentoonstelling van 1913]] in Gent. Hij ontwierp de kolom van de zuil die ''Sire van Maldegem'' wordt genoemd en op het [[Sint-Veerleplein]] staat. Het is het enige restant van de wereldtentoonstelling.
Hij ontwierp onder andere het Provinciehuis van [[Oost-Vlaanderen]] te Gent, het [[Gerechtsgebouw van Dendermonde]], de kerk van [[Sint-Pietersbuitenkerk|Sint-Pietersbuiten]] (1936-1937) te Gent en de kerk van de [[Oude Bareel]] te [[Sint-Amandsberg]]. Hij tekende het gemeentehuis van [[Zomergem]] in 1923 en [[Uitbergen]] maar ook prachtige [[Villa (bouwkunde)|villa]]'s in het Gentse en in de mondaine Belgische badplaatsen van het interbellum (onder andere in de Concessie in [[De Haan]]). Hij kreeg ook opdrachten voor het tekenen van sociale woningen en was betrokken bij tal van restauraties van kerken, vooral in [[Oost-Vlaanderen]], zoals in [[Oombergen]] en [[Hansbeke]]. Ook de restauratie van de toren van het [[Belfort van Gent]] was van zijn hand.
| |||