Dandy: verschil tussen versies

Een '''dandy''' is een (doorgaans mannelijk) persoon die vanuit zijn levensvisie veel aandacht besteedt aan zijn uiterlijk. Het ''dandyisme'' begon als een vorm van verzet tegen de [[Franse Revolutie]]s, rond 1790. Dandyisme kan de vorm aannemen van [[snob (persoon)|snobisme]]. De term dandy is het Engelse synoniem voor het Nederlandse 'fat' of 'pronker'.

 

 

Het woord ''dandy'' is afkomstig uit [[India]], waar het verwees naar de wandelstokken die de officieren van het [[Britse Rijk]] bij zich droegen. Dandyisme wordt vooral geassocieerd met de 19e-eeuwse, [[Victoriaans tijdperk|Victoriaans]]e Engelsman, die zich bekwaamde in het elegant overkomen in kleding en gedrag, alsook in het gevat uit de hoek komen. In die (oorspronkelijke) zin is een dandy vaak iemand die, hoewel hij graag van het ''[[establishment]]'' deel uitmaakt, het tegelijk ironiseert. [[Oscar Wilde]] was een beroemd prototype van de vergevorderde dandy, en de legendarische reputatie van [[Beau Brummell|George Brummell]] als koning van de dandy's is onaangetast gebleven.

'Dandy' als begrip is heden ten dage relatief zeldzaam, en men pleegt het wel eens met 'snob' te verwarren. Nochtans is een criterium voor dandyisme juist het kunnen relativeren van het eigen ik. De geestig-ironische houding die met de accentuatie van het uiterlijk gepaard gaat, is bij snobs gewoonlijk afwezig.

 

Dandyisme kan ook een ''politiek [[stijlfiguur]]'' zijn. De [[Nederland]]se [[politicus]] [[Pim Fortuyn]] was de bekendste politieke dandy van de afgelopen tijd. Als theatraal tegendraads politicus viel Fortuyn op door zijn uiterlijke vertoon (zijn royale woning genaamd ''[[Palazzo di Pietro]]'', [[confectie|maatpakken]], [[Daimler (Verenigd Koninkrijk)|Daimler]], [[Butler]] Herman, vriendschappen met vermogende ondernemers als vastgoed[[makelaar]]s ([[Harry Mens]]) en platenbazen ([[Herman Heinsbroek]], [[Willem van Kooten]]), [[hond]]jes en formuleerde hij zijn politieke denkbeelden [[provocatie]]f (getuige het eerste deel van zijn bekende uitspraak 'Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg'). Fortuyn wist met zijn optreden een groot publiek te betoveren en hield bij leven het publieke debat in Nederland een half jaar lang in de ban.