Conservatisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen doorverwijzing: Joods - Koppeling(en) gewijzigd naar jodendom
Regel 31:
== Conservatisme in Nederland en België ==
[[Bestand:Pol-landschap-2010.gif|thumb|250px|In Nederland bevinden de conservatieve politieke partijen tijdens de [[Tweede Kamerverkiezingen 2010|Tweede Kamerverkiezingen in 2010]], volgens [[André Krouwel]], aan de onderkant van deze figuur.]]
In Nederland is het conservatisme tegenwoordig geen brede politieke beweging. Toch kent de Nederlandse geschiedenis enkele bekende personen die zichzelf conservatief noemden of als conservatief te beschouwen zijn, zoals [[Gijsbert Karel van Hogendorp]], een van de opstellers van de Nederlandse Grondwet in 1814. De conservatieve [[Algemeene Kiesvereeniging]] van [[Jan Heemskerk Azn]] wordt bovendien beschouwd als de eerste Nederlandse [[politieke partij]]. Ook de antirevolutionair [[Guillaume Groen van Prinsterer]] was sterk beïnvloed door Edmund Burke. In Nederland worden tegenwoordig [[Jérôme Heldring|J.L. Heldring]] (ex-hoofdredacteur en columnist van [[NRC Handelsblad]]), de [[rechtsfilosofie|rechtsfilosoof]] [[Andreas Kinneging]] en de [[journalist]] [[Bart Jan Spruyt]] gezien als de meest vooraanstaande Nederlandse conservatieven. Wijlen [[Jérôme Heldring|J.L. Heldring]] (hoofdredacteur en columnist van [[NRC Handelsblad]]), beschouwde zich als erfgenaam van een conservatisme dat al in de 19e eeuw is uitgestorven.
 
{{zie ook|Zie ook: [[Conservatieven (19e-eeuwse stroming)]]}}
 
Het conservatisme in [[Nederland]] is echter geen "monolithisch geheel", en onder de schaarse conservatieven zijn toch een hoop verschillende invalshoeken te onderscheiden. Sommige Nederlandse conservatieven, zoals [[Joshua Livestro]], pleiten voor het behoud van [[jodendom|joods]]-[[christelijk]]e [[normen en waarden]] zoals die gegolden zouden hebben in de [[1950-1959|jaren vijftig]], die sinds de 'culturele revolutie' van de [[1960-1969|jaren zestig]] vaak met spruitjesgeur werden geassocieerd. Nederlandse conservatieven worden er nogal eens van beschuldigd door hun tegenstanders dat ze terug willen naar de jaren 50. Andere conservatieven wijzen echter ook die tijd af. Christelijke conservatieven leggen de nadruk op [[medisch-ethische kwesties]], zoals [[abortus]], [[euthanasie]] en het [[homohuwelijk]]. Weer andere conservatieven streven juist vooral naar een herstel van de [[nachtwakersstaat]] met minder overheidsinmenging en meer particulier initiatief en [[marktwerking]].
 
Hoewel er geen Nederlandse conservatieve partijen bestaan, zijn conservatieve standpunten doorgaans terug te vinden bij partijen die zichzelf [[confessionalisme|confessioneel]] of [[liberaal]] noemen. Het [[Christen-Democratisch Appèl|CDA]] en de [[ChristenUnie]] hebben beide een christelijk-conservatieve maar ook een christelijk-sociale vleugel; de [[Staatkundig Gereformeerde Partij|SGP]] is [[orthodox]]-[[protestants]] en staatkundig [[gereformeerd]] en kan met enige creativiteit betiteld worden als christelijk-conservatief; de [[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]] is een liberale partij, met conservatief-liberale elementen; de [[Partij voor de Vrijheid]] van [[Geert Wilders]] is een VVD-afsplitsing die een conservatievere koers voert dan de VVD zelf.