[[Bestand:Heiligenkreuz.St. Benedict.jpg|thumb|200px|Benedictus van Nursia.]]
De '''Regula Benedicti''' ([[Nederlands]]: '''Regel van Benedictus''') is de [[kloosterregel]] van de heilige [[Benedictus van Nursia]] uit de zesde eeuw. Het was in de Middeleeuwen de beroemdste en invloedrijkste leefregel voor [[monnik (christendom)|monniken]]. Met name de [[benedictijnen]] en [[cisterciënzers]], inclusief de [[trappisten]], volgen de Regel van Benedictus.
==Inhoud==
De Regula Benedicti bestaat uit een [[proloog (tekst)|proloog]] en 73 hoofdstukken. De hoofdstukken 1-3 leggen de fundamenten voor het leven in een [[klooster (gebouw)|klooster]], allereerst de gehoorzaamheid in de zin van het goede en oplettende luisteren. In de hoofdstukken 4-7 bespreekt Benedictus de [[deugd]]en waaraan monniken dienen te voldoen, met name gehoorzaamheid, armoede en nederigheid. In hun [[kloostergeloften]] beloven religieuzen trouw aan deze deugden. Vervolgens komen in de hoofdstukken 8 tot en met 20 voorschriften voor de [[liturgie]], het ''opus Dei'', "het aan God welgevallige werk" aan de orde. De term Opus Dei is door de huidige kerkelijke organisatie [[Opus Dei]] overgenomen, maar de leden ervan leiden geen kloosterleven. De bestraffing van overtredingen van de voorschriften vormt de inhoud van de hoofdstukken 21 tot en met 30. Vervolgens bespreekt Benedictus in de hoofdstukken 31-57 praktische zaken als het beheer van het klooster, de taken van monniken, de zorg voor monniken en voor hun gasten. De opname en positie van [[novice]]n, de rangorde in de kloostergemeenschap, de keuze van [[abt (abdij)|abt]] en [[prior]], alsmede de taken van de portier, vormen de onderwerpen van de hoofdstukken 58 tot en met 66. In de hoofdstukken 67 tot en met 72 wordt de onderlinge omgang van de monniken besproken. Het laatste hoofdstuk is een epiloog.
