Esen tajsj: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
wiki Chinees tribuutsysteem/* |
|||
Regel 37:
Vanaf de periode van de Ming-keizer [[Xuande]] ([[1398]]-[[1435]] ) kwam echter meer de nadruk te liggen op een verdeel- en heersstrategie. Bestaande tegenstellingen tussen de Mongoolse stamfederaties werden door de Chinese leiding geëxploiteerd en aangewakkerd.
Een belangrijk instrument in dit beleid waren de [[Chinees tribuutsysteem|tribuutmissies]]. Voor de Mongoolse stammen was dit de enige mogelijkheid om met enige regelmaat handel te kunnen drijven in het Chinese binnenland en de Chinese grenssteden. Vanuit de Chinese optiek waren het missies, waarbij vertegenwoordigers van volken aan de periferie van het rijk de gelegenheid kregen om de suprematie van de Chinese keizers te erkennen. De verblijfskosten van de missies werden dus voor een belangrijk deel ook gefinancierd door de Chinese gastheren. De omvang en frequentie van die missies, dus in wezen ook het potentiële reguliere handelsvolume, werd dan ook door de Chinezen bepaald.
Esen was voortdurend ontevreden over de toegelaten omvang van de missies, die hij naar China kon zenden. Na [[1440]] verhoogde hij eenzijdig de omvang van de missies van de Oirat tot enkele duizenden. In [[1448]] zond hij een missie van ruim 3000 huishoudens naar Peking. De weigering van het Chinese hof om nog grotere missies toe te laten en klachten over plundering van [[Oirat-Mongolen]] op de route naar Peking vormde voor Esen het voorwendsel voor een invasie in China.
| |||