DEDe dopers waren een beweging met een groot aantal verschillende groepen met eigen [[theologie|theologische]] opvattingen. De belangrijkste gemeenschappelijke kenmerken van de dopers zijn de opvatting dat [[wedergeboorte (christendom)|wedergeboorte]] de voorwaarde is voor het toedienen van de [[doop (sacrament)|doop]] en dat daarom alleen volwassenen gedoopt mogen worden en de visie op de kerk als een vereniging op basis van vrijwilligheid, los van invloed van de staat. Op deze punten braken de dopers met de middeleeuwse traditie waarin de samenleving gezien werd als een christelijke maatschappij (het ''[[corpus christianum]]'') en liepen zij vooruit op de moderne scheiding van kerk en staat.
De dopers legden grote nadruk op het handhaven van de zuiverheid van de eigen gemeenten. Verschillen in opvatting over de omgang met zondaars en de mate van wereldmijding leidden tot een grote versplintering van de beweging. Algemene kenmerken van de doperse levensstijl waren hun [[pacifisme]], de weigering om de [[eed]] af te leggen en een sobere levensstijl. De doperse gemeenten werden geleid door lekenpredikers en niet door academisch geschoolde theologen.
