Michael Hossack: verschil tussen versies

Hossack leerde drummen in de Little Falls Cadets, een Boy Scout-showorkest, en andere bandjes gelieerd aan het leger. Daar leerde hij samen te spelen met andere [[Slaginstrument|slagwerk]]ers. Na het afronden van de highschool moest Hossack zelf het leger in en moest gedurende vier jaar naar [[Oorlog in Vietnam|Vietnam]]. Eenmaal terug in 1969 zag het ernaar uit dat hij iets bij de [[politie]] ging doen, maar een vriend raadde hem aan te solliciteren bij de plaatselijke band Mourning Rain. De band had ondanks concerten in [[New York (staat)|New York]] geen uitzicht op “roem” en de band vertrok naar [[San Francisco]], toen een van de centra van de popmuziek. Mourning Rain sloot zich aan bij een management, dat net ook een andere band aan het begeleiden was: [[The Doobie Brothers]]. Na verloop van tijd werd Hossack gevraagd om een [[jamsessie]] van de Doobies mee te spelen, hetgeen eigenlijk een verkapt sollicitatiegesprek was. In die tijd was het mode om meerdere drummers te hebben en na het beluisteren van Hossack en Doobies vaste drummer [[John Hartman]], hadden de Doobies twee drummers, net als vakgenoten [[Grateful Dead]] en [[Allman Brothers Band]]. Hossacks eerste album was ''Toulouse Street''. Dat album was met name in de Verenigde Staten succesvol en werd opgevolgd door ''The captain and me'' (1973) en ''What were once vices are now habbits'' (1974). Het vele toeren brak Hossack, inmiddels voorzien van bijnaam Big Mike, in 1974 op. Hij stapte over naar de veel rustiger band Bonaroo, die maar tot 1 album kwam (''Bonaroo'' uit 1975). Vervolgens werd het de Dudek Finnigan Krueger Band (DFK) met [[Les Dudek]], [[Mike Finnigan]] en [[Jim Krueger]]. Daarna kocht hij zich in in de [[North Hollywood]] [[geluidsstudio]]. Tussendoor genoot hij van motorrijden en nam hij tijd voor het opvoeden van zijn kinderen.

 

 

==Discografie==