Geschiedenis van de westerse filosofie: verschil tussen versies

Vanaf de [[1e eeuw|eerste eeuw na Christus]] ontstaat een nieuwe periode in de westerse filosofie die de [[patristiek]] wordt genoemd, de periode van de [[kerkvader]]s. De geschiedenis van de filosofie loopt gedurende deze periode enkele eeuwen vrijwel parallel met de ontwikkeling van het [[christendom]]. Onder keizer [[Theodosius I]] werd in 380 het katholieke christendom de officiële staatsgodsdienst van het [[West-Romeinse Rijk]]. Na de val van het West-Romeinse Rijk in 476 blijft de [[Rooms-katholieke Kerk]] zijn invloed in Europa uitbreiden. Veel denkers uit deze periode zijn naar hedendaagse begrippen meer [[theoloog|theologen]] dan [[filosoof|filosofen]]. In een uitspraak die aan [[Tertullianus]] wordt toegeschreven, wordt de waarheid van het geloof boven de waarheid van het denken gesteld: "ik geloof, juist omdat het onzinnig is" (Latijn: ''credo quia absurdum'').<ref name="stoerig"/>

 

 

[[Augustinus van Hippo|Aurelius Augustinus]] was misschien wel de kerkvader met de meeste invloed op de samenleving en de filosofie. In zijn werk ''[[Confessiones]]'' beschreef hij hoe hij zich tot het katholieke christendom bekeerde. Er is in Augustinus' filosofie geen plaats voor [[vrije wil]]. God weet het uiteindelijke oordeel over ieder mens al van tevoren. Volgens Augustinus is de strijd tussen geloof en ongeloof het eigenlijke thema van de wereldgeschiedenis. Na de [[dogma (algemeen)|dogma]]'s van Augustinus is er lange tijd weinig veranderd in de filosofie. Pas met de ontwikkeling van de scholastiek omstreeks het jaar [[800]] komt hier verandering in.<ref name="stoerig"/>