Aanval op Pearl Harbor: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 40:
Voor meer bescherming breidden de Amerikanen ook hun strijdmacht op de Filipijnen uit, om zo de Japanners attent te maken op hun macht en aanwezigheid in dit gebied. In juli 1941 werden de strijdmachten op de Filipijnen opnieuw uitgebreid. Deze keer met [[B-17]]-bommenwerpers. De Amerikanen dachten dat deze vliegtuigen de Japanners zouden afschrikken om de Filipijnse eilanden aan te vallen.
 
Op datzelfde moment verkeerde Japan in een slechte economische situatie en dacht het aan uitbreiding in de omringende landen, om zo het broodnodige geld te bemachtigen uit [[kolonie (staatkundig)|koloniën]]. Men wilde eigenlijk de leidende natie worden in Zuidoost-Azië, waarbij ze vooral geïnteresseerd waren in [[Nederlands-Indië|Nederlands Oost-Indië]]. Maar ook wilde Japan alle Britten, Nederlanders, Fransen en Portugezen in het verre oosten overheersen. In feite wilde Japan de gehele Stille Oceaan beheersen, en het was duidelijk dat de aanwezigheid vanui een Amerikaanse militaire basis in deze oceaan daarbij niet gewenst was.
 
In 1941 hadden de Japanners weinig te vrezen van Nederland of andere Europese landen, omdat die al hadden gecapituleerd voor de Duitsers en/of nog druk bezig waren hun land tegen de Duitsers te verdedigen. De enige macht die Japan nog in de weg stond om de Stille Oceaan te beheersen was de VS. Japan kon voor de VS een bedreiging vormen en daarom was het voor de Amerikanen niet wenselijk dat de Japanners een dergelijk groot gebied zouden gaan beheersen, waarbij tegelijkertijd zoveel militaire macht hoorde.