BAC One-Eleven: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 44:
Het One-Eleven-prototype crashte op [[22 oktober]], met het verlies van iedereen aan boord. Het onderzoek leidde tot de ontdekking van wat bekend werd als [[overtrek|deep stall]], of superstall: een fenomeen waardoor het toestel oncontroleerbaar werd tijdens de vlucht. Om dit tegen te gaan ontwierp BAC hulpmiddelen bekend als [[stick shakers]] (vibrerende roerknuppels). Ook werden de vleugeluiteinden herontworpen om de luchtstroom richting de motoren en over de staartvlakken te verbeteren.
Ondanks de crash ging het testen gewoon door en het klantenvertrouwen bleef hoog. American Airlines en Braniff namen hun optionele bestellingen op, en plaatsten extra bestellingen in februari 1964. Verdere bestellingen kwamen van Mohawk, [[Philippine Airlines]] en de rijke Duitse ondernemer [[Helmut Horten]]. Aan het eind van 1964 waren er 13 toestellen van de band gerold.
De One-Eleven kreeg zijn certificatie en de eerste levering, van de G-ASJI aan BUA, was op [[22 januari]] [[1965]] na enkele weken van testvluchten om te kijken of het toestel het op alle routes het goed deed. De eerste commerciële vlucht vond plaats op [[9 april]], van [[Luchthaven Londen Gatwick|Gatwick]] naar [[Genua (stad)|Genua]]. Braniff kreeg haar eerste toestel op [[11 maart]] en Mohawk op [[15 mei]].
===De One-Eleven 500 en 475===
| |||