Keizer Lotharius III: verschil tussen versies

Hendrik overleed in 1125 en de [[Hohenstaufen|StaufenStaufische]] hertog [[Frederik II van Zwaben]] of zijn broer [[Koenraad III (Rooms-koning)|Koenraad]], hertog van Franken, lekenleek de beste kandidaat om koning te worden. Maar aartsbisschop [[Adalbert I van Saarbrücken|Adalbert]] van Mainz bracht een coalitie tot stand rond Lotharius en [[Hendrik de Zwarte]], hertog van Beieren. Lotharius en Hendrik spraken af dat hun kinderen zouden trouwen, wat in 1127 ook zou gebeuren. En tot ieders verassing werd Lotharius tot koning gekozen, hoewel hij al vijftig jaar oud was en geen mannelijke erfgenamen had.

Al snel kwam Lotharius in conflict met Frederik en zijn broer [[Koenraad III (Rooms-koning)|Koenraad]], hertog van [[hertogdom Franken|Franken]]. Omdat Hendrik V zonder kinderen was overleden, stelde Lotharius zich op het standpunt dat de rijkslenen die Hendrik had gehad weer aan de kroon vervielen. Maar deze goederen waren honderd jaar lang lenen geweest van Hendrik en zijn voorouders en daardoor was in veel gevallen niet meer duidelijk wat een leen was en wat familiebezit was. In 1125 kwam het al tot gewapende conflicten. Lotharius verklaarde Frederik vogelvrij en ontnam Koenraad zijn hertogdom. <br>

In het conlfict met de Staufen benoemde Lotharius in 1127 zijn aanhanger [[Koenraad I van Zähringen]] tot bestuurder van [[Koninkrijk Arelat|Bourgondië]]. Lotharius' veldtocht tegen Koenraad en Frederik liep in 1127 vast toen hij [[Neurenberg]] niet kon veroveren. In 1128 werd Koenraad tot tegenkoning uitgeroepen en hij trok naar Italië om daar meer steun te zoeken. Koenraad werd wel in 1128 tot koning van Italië gekroond maar kon weinig concrete steun vinden. Ondertussen kon Lotharius in 1129 de belangrijke steden Neurenberg en [[Speyer]] veroveren.