Romanos IV Diogenes: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 13:
 
===Oorlog tegen de Turken en de Arabieren - 1068/1069===
In 1067 was de militaire staat van het Byzantijnse Rijk zorgelijk. [[Anatolië]] en delen van [[Syrië]] waren nog steeds in Byzantijnse handen maar de Arabieren oefenden steeds meer militaire druk uit op de Syrische gebieden. De Turken plunderden in de oostelijke provincies en hadden zelfs [[Kayseri (stad)|Kayseri]] (Caesarea Mazaca) geplunderd. Vorige keizers hadden het leger verwaarloosd. Het Byzantijnse leger bestond vooral uit slecht geoefende en slecht georganiseerde buitenlandse huurlingen.
 
Romanos had niet het geduld om het leger opnieuw op te bouwen. In 1068 trok hij naar [[Antiochië]] dat door de Arabieren uit [[Aleppo (stad)]] werd bedreigd. Onderweg kreeg hij echter nieuws dat de Turken [[Niksar (stad)]] hadden geplunderd. Met een betrekkelijk kleine bereden strijdmacht trok Romanos snel naar het noorden en kon het Turkse leger onderscheppen. De Turken werden op de vlucht gejaagd en moesten hun buit en gevangenen achterlaten. Na dit eerste succes sloot Romanos zich weer bij de hoofdmacht aan. Ze wisten de stad [[Manbij]] te veroveren. Manbij werd versterkt om als basis voor verdere acties tegen Aleppo te dienen. Verdere gevechten eindigden echter onbeslist totdat de invallende winter een einde maakte aan het campagneseizoen. Romanos keerde in januari 1069 terug naar Constantinopel.