Kabinetsformatie in Nederland: verschil tussen versies

Direct na de '''[[Nederland]]se''' [[Tweede Kamerverkiezingen]] begint de '''kabinetsformatie'''. Voor 2012 vroeg de [[Koning der Nederlanden|Koning]], vanaf 1980 [[Beatrix der Nederlanden|koningin Beatrix]], advies over een nieuw te vormen kabinet aan de voorzitters van de [[Eerste Kamer der Staten-Generaal|Eerste]] en [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]], de vicepresident van de [[Raad van State (Nederland)|Raad van State]] en de [[fractievoorzitter]]s in de Tweede Kamer. Daarna verzocht de Koning een of meerdere [[informateur]]s om de mogelijkheden te onderzoeken van een nieuw kabinet dat op voldoende steun in de Kamer kan rekenen. Op [[27 maart]] [[2012]] wijzigde de [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]] haar reglement van orde, waardoor voortaan informateurs door de Kamer worden benoemd.<ref>[https://zoek.officielebekendmakingen.nl/h-tk-20112012-68-13.html 13. Stemmingen Aanwijzing kabinets(in)formateur(s)], handelingen Tweede Kamer der Staten-Generaal, vergaderjaar 2011-2012, vergaderingnummer 68</ref> Ondanks dat het staatshoofd niet meer het initiatief neemt bij de kabinetsformatie en hiermee geen procesleider is wordt zede Koning gedurende het hele proces wel geïnformeerd door de voorzitter van de Tweede Kamer. Volgens de theorie van [[Walter Bagehot]] is dit immers één van haarde drie klassieke rechten alsvan een monarch: "Het recht om te worden geïnformeerd, het recht om aan te moedigen en het recht om te waarschuwen". Naast ontvangst van haarde drie vaste adviseurs brengen de informateurs een beleefdheidsbezoek aan het Staatshoofd en ontvangt zede Koning de nieuwe voorzitters van de fracties voor een kennismakingsgesprek. Tijdens de formatie ontvangt de Koning in het licht van de relevante bepalingen van de Grondwet de formateur. De [[minister]]s en [[staatssecretaris (Nederland)|staatssecretaris]]sen worden nog wel bij [[Koninklijk Besluit]] benoemd, over de (in)formatie zelf bestaan geen wettelijke bepalingen of regels.