Organische synthese: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Capaccio (overleg | bijdragen)
een van de ipv één van de (zie http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/238/), replaced: één van de → een van de (2), typos fixed: gebruik gemaakt → gebruikgemaakt met AWB
Regel 25:
Het grote nadeel van een organische reactie is dat er vaak ook veel (ongewenste) nevenreacties plaatsvinden; daarom moet meestal tussen twee stappen een zuivering van het tussenproduct worden uitgevoerd omdat het product van een reactie vrijwel nooit 100% zuiver is, en de bijproducten en/of uitgangsstoffen de volgende synthesestap in de weg kunnen zitten.
 
Voor gecompliceerde verbindingen kunnen reacties op meerdere plaatsen aangrijpen. In zo'n geval moet vaak een tussenstap worden ingelast om ééneen van de groepen, die niet mag worden veranderd, te beschermen. Alternatief moet er naar een reactie worden gezocht die ''specifiek'' is voor de exacte groep die men wil laten reageren. De eenvoudige reagentia en katalysatoren in de organische synthese kunnen dat vaak niet, in tegenstelling tot de [[enzym]]en in de [[biochemie]]. Ook [[stereo-isomeer|stereo-isomeren]] zijn alleen met heel speciale zorg selectief te maken in de organische synthese.
 
Niet alleen een bepaalde syntheseroute, maar ook bijvoorbeeld de eventueel gebruikte oplosmiddelen bepalen de zuiverheid van een eindproduct aangezien men er (zeker in het lab) voor kiest een oplosmiddel te nemen dat vrijwel niet zal reageren met ééneen van de reagentia.
 
Organische synthese kan worden ingezet in de [[fijnchemie]] om relatief kleine hoeveelheden van een stof te maken; bijvoorbeeld om [[medicijn]]en synthetisch te maken. Ook in de [[bulkchemie]] wordt veel gebruikgemaakt van organische synthese, bijvoorbeeld voor de synthese van [[monomeer|monomeren]] zoals styreen of mono-urethaan voor het maken van synthetische [[polymeren]].
Regel 46:
 
=== Toevoegen van reagentia ===
Meestal worden de reagentia individueel toegevoegd. Daarom wordt er dikwijls gebruikgemaakt van een zogenaamde druppeltrechter om het reagens voorzichtig druppelsgewijs toe te voegen. Als het reagens een [[vaste stof]] is, zoals bijvoorbeeld [[kaliumdichromaat]] als oxidator, dan wordt vooraf een oplossing gemaakt in een geschikt oplosmiddel (in het geval van kaliumdichromaat is dat een mengsel van [[zwavelzuur]] en [[water]]). In sommige gevallen wordt - wanneer de reactie onder inerte atmosfeer wordt uitgevoerd - gebruik gemaaktgebruikgemaakt van een tweenekkolf. Deze bezit twee cilindrische halzen, waarvan de grootste wordt aangesloten op een terugvloeikoeler en de kleinste voorzien wordt van een [[Septum (laboratorium)|septum]]. Doorheen dat septum kan - zonder daarbij de interne inerte atmosfeer te verstoren - met behulp van een spuit en een [[Injectienaald|naald]] reagens worden toegevoegd (al dan niet druppelsgewijs).
 
=== Scheiding en zuivering ===