In het Engelse [[Book of Common Prayer]] is het gebed voor de begrafenisceremonie getiteld: "The order of the burial of the dead".
De aanhef van de eerste zin "April is the cruellest month..." is wellicht de bekendste, teruggrijpend op de traditionele opvatting dat april de eerste maand van de lente is na de koude winter. Eliot refereert hier echter ook aan de openingszinnen van de ''[[The Canterbury Tales]]'' van ''[[Geoffrey Chaucer]]'' ("WhatWhan that AprilleAprill with his shoures satesoote, the droghte of MarcheMarch hath perced to the roote..."), waarbij de hoofdfiguren wachten op de maand April om op pelgrimstocht te gaan. The Waste Land handelt immers evenzeer om een pelgrimstocht. De titel van het gedicht verwijst onmiskenbaar naar de Graal-legende waarin een nakomeling [[Jozef van Arimathea]] (die de Graal naar Engeland bracht) de ''[[Fisher King]]'' wordt genoemd, de gewonde Koning van het Barre Land.
April is voor de bewoners van The Waste Land echter geen aanleiding voor hoopgevende gedachten, voor hen is de winter het comfortabele seizoen waarin zo weinig mogelijk "geleefd" moet worden, terwijl Aprilapril daadkracht naar de toekomst toe vereist én hen confronteert met het verleden. (Memory and desire) De Marie, die evident de verteller is van de eerste regels, verwijst naar alle waarschijnlijkheid naar gravin [[Marie Louise van Wallersee|Marie Larisch]], een nichtje van keizerin [[Elisabeth van Oostenrijk-Hongarije|Elisabeth]] van [[Oostenrijk]] zowel als van koning [[Lodewijk II van Beieren]]. Bekend is dat T.S. Eliot met haar uitvoerig heeft gesproken over Lodewijk II. Hij staat waarschijnlijk ook model voor de ''cousin'' die Marie meeneemt "on a sled" ("and I was frightened"). Deze sledetocht komt bovendien voor in de memoires die Marie Larisch onder de titel "My past" in [[1913]] liet verschijnen.
