Lijmen/Het been (roman): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 9:
Laarmans en Boorman benaderen zakenmensen met het idee een artikel over hun zaak te publiceren in het ''Wereldtijdschrift''. In dat artikel wordt in prachtige volzinnen (die voor ieder artikel steeds weer aangepast worden) de betreffende zaak aangeprezen als de beste in zijn soort. De teksten waarin het betreffende bedrijf wordt aangeprezen zijn overigens standaard en kennen weinig variatie, maar de bedoeling is dat de clientèle zich niettemin gevlijd voelt door de fraaie bewoordingen. Boorman slaagt er bovendien in de prijs per exemplaar op slinkse wijze op te hogen door de clichés van de foto's per vierkante centimeter te berekenen.
Vervolgens begint het "lijmen": dat wil zeggen dat Boorman met grote overtuigingskracht zijn slachtoffer ertoe weet over te halen een groot aantal exemplaren van het Wereldtijdschrift voor zichzelf te bestellen. Die exemplaren kunnen dan als reclamemateriaal verspreid worden. Het slachtoffer weet niet dat deze exemplaren die hij bestelt, tevens de enige bestaande exemplaren zijn. Het Wereldtijdschrift heeft geen abonnees, maar is slechts een reclamebrochure. Eenmaal ingepalmd blijft het slachtoffer zitten met een enorme berg bedrukt papier
Het idee van het ''Wereldtijdschrift'' komt van de werkelijk bestaand hebbende ''La Revue Continentale Illustrée'' waaraan [[Willem Elsschot]] (pseudoniem van Alfons de Ridder) en Jules Valenpint werkten.
| |||