Zilvernitraat: verschil tussen versies

In tegenstelling tot de [[zilverhalogenide]]n [[Zilverchloride|AgCl]], [[Zilverbromide|AgBr]] en [[Zilverjodide|AgI]] is zilvernitraat een goed oplosbaar [[Zouten|zout]]. Wanneer een zilvernitraatoplossing gevoegd wordt bij een oplossing van [[natriumchloride]] (NaCl), slaat het slecht oplosbare [[zilverchloride]] neer:

 

 

Zilvernitraat wordt ook wel ''helse steen'' genoemd. Het ziet eruit als kleurloze, heldere kristallen. In contact met de vochtige [[huid]] dringt er zilverzout binnen dat daarna door het licht of anti-oxidanten wordt ontleed, zoals veel zilverzouten (zie [[fotografie]]) waarbij er, naast salpeterzuur, fijnverdeeld zilver wordt gevormd. De huid kleurt dan zwart. Het vindt in deze vaste vorm nog wel toepassing bij het aanstippen van wratten of wild vlees. Vroeger werd een oplossing van zilvernitraat gebruikt om in oogjes van pasgeborenen te druppelen (methode van Crédé) ter voorkoming van [[ophthalmia neonatorum]]. Dit werkt goed, maar als het flesje te lang open had gestaan, werd de oplossing door verdamping wel eens te geconcentreerd, wat tot oogschade kon leiden. Deze [[profylaxe]] is daarom verlaten. Omdat zilvernitraat een [[Adstringentia|adstringerende werking]] heeft, wordt het ook in [[geneeskunde]] gebruikt om afscheiding van [[lichaamsvloeistoffen]] tegen te gaan.