Barbaar: verschil tussen versies

Het woord '''barbaar''' betekent onbeschaafd/onderontwikkeld persoon, en komt van het [[Grieks]]e ''barbaros'' (βαρβαρος): een klanknabootsing ([[onomatopee]]) van het geluid dat een vreemdeling, 'barbaar', in Griekse oren leek te maken als die 'barbaar' in zijn eigen, 'onverstaanbare', dus niet-Griekse, taal sprak: 'bar-bar-bar-bar'. Zie ook [[Barbarikon]].

De Grieken, en in navolging van hen de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] met de term ''barbarus'', noemden een volk ''barbaren'' als ze hen niet konden verstaan of als hun cultuur op hen vreemd overkwam. Daarmee werd in die tijd niet ''altijd'' bedoeld dat die volken onbeschaafd waren. Dat blijkt onder andere uit [[Handelingen van de apostelen|Handelingen]] 28:2 waar de ''barbaroi'' van Malta als bijzonder ''filanthrópian'' (wat ''(mensen)vriendelijk'', dus ''gastvrij'' betekent) worden beschreven. En de Perzen, die ook voor de Romeinen en Grieken barbaren waren, werden nou juist beschouwd als 'verwijfd'.

Later is hier het woord [[Berbers|Berber]] van afgeleid, de oude Europese en meestgebruikte naam voor de [[Imazighen]]. Dit volk werd vroeger dan ook barbaren genoemd, die woonden in [[Barbarije]], het huidige [[Algerije]], [[Tunesië]], [[Marokko]] en [[Libië]]. Ook de voornaam [[Barbara]] is afgeleid van het woord 'barbaar' in de betelenis 'vreemd', 'buitenlands' of wellicht 'exotisch'.

In het hedendaags taalgebruik wordt met een barbaar iemand bedoeld die ruw is of ergens weinig van af weet. Zo wordt iemand die weinig interesse in of kennis van [[kunst]] en [[cultuur]] heeft een "cultuurbarbaar" genoemd. Met een barbaarse behandeling wordt bedoeld een behandeling van iemand met weinig [[respect]] voor de andere persoon, zijn bezittingen of een dier.