John Mayall: verschil tussen versies

'''John Mayall''' ([[Macclesfield (Engeland)|Macclesfield]] (vlak bij [[Manchester]]), [[29 november]] [[1933]]) was een van de mensen die de [[blues]]muziek in de [[1960-1969|jaren zestig]] van de twintigste eeuw immens populair maakten. In de invloedrijke, door hem opgerichte band [[John Mayall's Bluesbreakers]], hebben muzikanten gespeeld als [[Eric Clapton]], [[Jack Bruce]], [[Peter Green (muzikant)|Peter Green]], [[John McVie]], [[Mick Fleetwood]], [[Mick Taylor]] en [[Walter Trout]].

Opvallend is dat in de beginperiode het verloop in zijn bands zeer groot was., Wellichtwellicht omdat John Mayall experimenteerde en zoekende was naar de juiste combinatie en het beste geluid. De band heette ook niet voor niets [[John Mayall's Bluesbreakers]]. Steeds wist hij talentvolle muzikanten aan te trekken en in muzikaal opzicht kregen zij veel kansen van hem. Een feit is dat John Mayall Eric Clapton stimuleerde om ook te gaan zingen. John Mcvie was vanaf het begin in 1964 "'zijn"' bassist van het eerste uur.

Een andere meester-bluesgitarist die bij John Mayall begon, was Walter Trout. Deze verklaarde op een clinic op 2 april 2007 in Theater Romein te Leeuwarden dat zijn jaren bij John Mayall tot de hoogtepunten van zijn loopbaan behoren: "John Mayall behandelde zijn bandleden alsof ze van goud waren (!)".

John Mayall is met ca. 120 optredens per jaar nog steeds actief in de muziek.

John Mayall kan uitstekend piano, orgel en gitaar spelen. Daarnaast wordt zijn spel op [[bluesharp]] geroemd. Zijn liefde voor de [[blues]] en de [[jazz]] kreeg hij door het beluisteren van zijn vaders verzameling 78 toeren-platentoerenplaten van jazz en blues. Een bluesman die hem inspireerde, was [[J.B. Lenoir]]. Zijn eerste band heette [[The Hounds Of Sound]], waarvan het repertoire geleidelijk van jazz naar blues verschuiftverschoof. Met zijn volgende band [[John Mayall & The Bluesbreakers]] zou hij geschiedenis schrijven.

John Mayall kan goed componeren en arrangeren; zijn blues-compositiesbluescomposities blijven niet hangen in de geijkte [[blues]]schema's. Verder heeft hij een grote platen- en cd-productie. Zijn stem heeft een wat nasale klank en geen groot [[ambitus|bereik]], maar heeft toch zeggingskracht en past goed bij zijn composities.

* Op "A Hard Road": ''Leaping Christine'' and ''You Don't Love Me''. Laatstgenoemd nummer is overigens niet door Mayall geschreven maar door Willie Cobbs.