Bouman is gek op [[tune (geluid)|tunes]] en [[jingle]]s. Hij verknipte ze of liet ze opnieuw in het [[Nederlands]] inzingen. Ook actuele [[Nederlandse Top 40|Top 40]]-hits werden gebruikt voor nieuwe Veronica-jingles. Door zijn soms sublieme en vakkundige (her)montages kreeg hij de bijnaam ''De Meester''.{{bron?}}
Door zijn soms sublieme en vakkundige (her)montages kreeg hij de bijnaam ''De Meester''.
Bouman was ook producer van diverse artiesten of bands. Zijn eerste productie was de single ''Maybe Someday'' in [[1969]] voor [[BZN]]. Daarna volgde de hit ''Nightingale'' van de Amsterdamse groep [[George Cash]]. Ook de [[Utrecht (stad)|Utrecht]]se [[popgroep]] [[Unit Gloria]] (met [[Robert Long]]) benaderde Bouman om hun platen te produceren. Dat ging zo door na Longs vertrek uit de band in [[april]] [[1972]]. Toen [[Bonnie St. Claire]] zich bij de groep voegde ging [[Peter Koelewijn]] hun platen produceren.
Bouman is een groot liefheber van o.a. [[psychedelische rock]], [[symfonische rock]] en [[hardrock]]. De muzikanten die deze muziek begin [[1970-1979|jaren zeventig]] maakten waren wars van [[hitparade]]s en [[single (muziek)|singles]]: zij speelden het liefst langdurende voor een leek ontoegankelijke stukken muziek. Bijna alle muzikanten waren aan het [[conservatorium]] afgestudeerd en keken neer op [[beatmuziek]] en andere [[populaire muziek]]. [[Blues]], [[funk]], [[jazz]] en [[klassieke muziek]] lagen hen beter. Daar Veronica deze muziek toch populairder wilde maken en Bouman het in zijn ABTT wilde kunnen laten horen ging vaak de schaar in de te lange [[langspeelplaat|lp]]-stukken.
Ook door de Veronica-geluidstechnici [[Juul Geleick]] en [[Sytze Gardenier]] werden platen vakkundig ingekort. Zo werden er kortere versies gemaakt van o.a. ''Suite: Judy blue eyes'' van [[Crosby, Stills & Nash]] en ''Whole lotta love'' van [[Led Zeppelin]]. Bouman was verantwoordelijk voor; ''In-a-gadda-da-vida'' van [[Iron Butterfly]], ''I feel allright'' van [[James Brown]], ''Halo of flies'' van [[Alice Cooper]], ''Child in Time'' van [[Deep Purple]], ''One of these days'' van [[Pink Floyd]], ''Tubular bells'' van [[Mike Oldfield]] en ''A friend of mine'' van [[Fields]] (Ad Boumans favoriete plaat).
In [[1973]] introduceerde Bouman de ''LP Top 50 Allertijden'', waaruit dankzij zijn knip- en plakwerk een uitzending van een werkdag te maken viel.
Vanaf 1970 was Bouman met de Veronica-[[diskjockey]]s betrokken bij het samenstellen van [[verzamelelpee]]s en boeken over hitparades (Hitdossier) en zeezenders.
