Frankfurter Schule: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
van ""The Authoritarian Personality" |
|||
Regel 11:
Tot het instituut behoorden o.a. [[Theodor W. Adorno]], [[Herbert Marcuse]], [[Erich Fromm]], [[Leo Löwenthal]], [[Franz Neumann (Politicoloog)|Franz Neumann]], [[Otto Kirchheimer]] en [[Friedrich Pollock]]. Ook [[Walter Benjamin]] die gedurende zijn emigratie door het instituut financieel ondersteund werd, leverde aanzienlijke bijdragen.
Het instituut werd in 1933 door de [[nazi]]'s met geweld gesloten, en vele leden besloten om Duitsland te ontvluchten. Ze hadden dit dreigend gevaar echter al eerder opgemerkt en hadden hun bezittingen al ondergebracht in Nederland, en hadden ook een filiaal in [[Genève (stad)|Genève]]. Zo werd de hoofdzetel dan ook in 1933 naar Genève verplaatst. Uiteindelijk moest het instituut, met een tussenstop in [[Parijs]], emigreren naar de [[Verenigde Staten]]. Het zou aan de [[universiteit van Columbia]] opnieuw gesticht worden door Horkheimer. Tijdens deze [[verbanning|ballingschap]], werkten Adorno en Horkheimer onder andere aan hun onderzoek naar het autoritaire karakter van de Duitse samenleving, waarin Adorno de basis zag van het Duitse [[fascisme]]. Dit resulteerde uiteindelijk in het werk ''[[Autoritarisme (psychologie)|The Authoritarian Personality]]'' (1950).
Na de terugkeer van de leden naar de universiteit van Frankfurt in 1950, werd de Frankfurter Schule belangrijk voor de protesten van '68, en zette haar stempel op de Duitse academische [[sociologie]], die zo meer in de richting van een Kritische Theorie ging. Nog steeds onder het toeziend oog van Horkheimer zou de Frankfurter Schule zich uitbouwen tot een instituut dat [[Interdisciplinariteit|interdisciplinair]] werk verrichtte.
| |||