Léon Bakst: verschil tussen versies

Tussen 1901 en 1910 schilderde Bakst vele portretten, onder andere van de dichter [[Andrej Bely]], de schrijver [[Vasili Rozanov]] en de dichteres [[Zinaida Hippius]]. Ook gaf hij les aan de kinderen van Groothertog [[Vladimir Aleksandrovitsj van Rusland|Vladimir Aleksandrovitsj]]. In 1902 kreeg hij een opdracht van [[tsaar]] [[Nicolaas II van Rusland|Nicolaas II]] om de ''Bijeenkomst van Russische zeelui'' in Parijs te schilderen.

 

Vanaf ongeveer 1908 werkte Bakst voornamelijk als decorontwerper, eerst voor verschillende Russische toneelgezelschappen, later voor de in Parijs gevestigde [[Les Ballets Russes]] die onder leiding van [[Serge Diaghilev|Diaghilev]] door Europa trokken. Bakst ontwierp de decors voor ''Cleopatra'' (1909), ''Scheherazade'' (1910), ''Carnaval'' (1910), ''Narcissus'' (1911) en ''Daphnis en Chloe'' (1912). Al deze tijd leefde Bakst in Europa, omdat hij als Jood last ondervond van beperkende maatregelen voor permanente huisvesting van Joden in Rusland.

Gedurende deze periode werd Bakst een van Europa's populairste kunstenaars. Zijn ontwerpen voor les Ballets Russes oefenden een zeer grote invloed uit op de mode en op het interieurontwerp. Bakst werd een society figuur die zeer exclusieve mode ontwierp en de inrichtingen verzorgde van luxueuze interieurs. Zijn doen en laten werd beschreven in de roddelpers, en werd op de hak genomen in populaire liedjes. Zijn theaterontwerpen zouden een blijvende indruk achterlaten, onder anderen Pablo Picasso, die Bakst hogelijk waardeerde en een beroemd portret van hem tekende (1921).