David Lynch: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 22:
Lynch heeft wel eens naar ''Eraserhead'' verwezen als naar "My Philadelphia Story". Hij bedoelde daarmee dat alle gevaarlijke en angstaanjagende elementen die hij tegenkwam terwijl hij in Philadephia woonde en studeerde, erin worden weerspiegeld. Hij zei daarover: "Dat gevoel heeft diepe sporen in mij achtergelaten. En toen het er weer uit kwam, is het ''Eraserhead'' geworden".
Zijn films spelen zich doorgaans af in het Amerika van de plattelandstadjes (''[[Twin Peaks (televisieserie)|Twin Peaks]]'', ''[[Blue Velvet]]'') of de uitgestrektheid van [[Los Angeles]] (''[[Lost Highway]]'', ''[[Mulholland Drive (film)|Mulholland Drive]]'', ''[[Inland Empire (film)|Inland Empire]]'') en de donkere onderbuik daarvan. Het geluid neemt bij het maken van zijn films een net zo belangrijke positie in als het beeld. Voor een groot deel werkt [[Angelo Badalamenti]] aan de [[soundtrack]]s van zijn films, maar ook Lynch zelf componeert muziek en geluidseffecten. Lynch is een regisseur van wie de [[beeldtaal]] en de [[dialogen]] herkenbaar worden geacht.
Hoewel hij zich vrijwel alleen concentreert op de Verenigde Staten, heeft Lynch net als filmregisseur [[Woody Allen]], een groot publiek in [[Europa (werelddeel)|Europa]] en vooral [[Frankrijk]], waar films als ''[[Mulholland Drive (film)|Mulholland Drive]]'', ''[[Lost Highway]]'' en ''[[Fire Walk With Me]]'' werden meegefinancierd door Franse productiemaatschappijen. Lynch won twee keer de [[César (filmprijs)|César]] voor "Beste buitenlandse film" en won in [[1990]] een [[Gouden Palm]] op het [[Filmfestival van Cannes]].
| |||