Elektronegativiteit: verschil tussen versies

Wanneer twee gelijke atomen een molecuul vormen, bijvoorbeeld een waterstofmolecule (H-H) of een fluormolecule (F-F), dan trekken zij met evenveel elektronische kracht aan de elektronenwolk. De elektronenwolk is dan perfect symmetrisch verdeeld binnen de molecule en zij bezit dus geen permanent dipoolmoment {{Math|μ}}: de binding is strikt [[covalente binding|covalent]]. De binding tussen verschillende atomen, zoals in het HF-molecuul, is echter [[polaire verbinding|polair]]. De elektronenwolk wordt meer naar het fluoratoom toegetrokken dan naar het waterstofatoom. Dit komt doordat de [[ionisatiepotentiaal]] en de [[elektronenaffiniteit]] van de beide elementen verschillend is. Men zou ook kunnen stellen dat statistisch gesproken voor een deel van de tijd de molecule bestaat uit een H⁺- en een F^--ion. Waterstof doneert dan als het ware het elektron aan fluor, als gevolg van de verschillen in ionisatiepotentiaal en elektronenaffiniteit. Dit werd door [[Linus Pauling]] vervat in 1 begrip, de elektronegativiteit.