In de periode van [[Nikita Chroesjtsjov]], waarin hij van 1960-1964 fungeerde als staatshoofdStaatshoofd, hield hij zich aanvankelijk op de achtergrond. Toen het tijdens de [[Cuba-crisis]] duidelijk werd dat Chroesjtsjov zijn steun in de partijtop aan het verliezen was, greep Brezjnev zijn kans. Hij zorgde ervoor dat hij als nieuwe sterke man naar voren geschoven werd. Eerst werd hij partijleider en dan staatshoofd vanaf 1977 waarbij hij [[Nikolaj Podgorny]] op volgde. Tijdens zijn bewind streefde hij naar consolidatie van de Sovjetmacht in binnen- en buitenland, terwijl hij de economische basis van het land intussen vrijwel geen aandacht gaf. Wel liet hij de gigantische olie- en gasvoorraden van [[West-Siberië]] ontsluiten. Onder zijn bewindbeleid werd het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]] versterkt en het [[Russische ruimtevaart|ruimtevaartprogramma]] uitgebreid. Brezjnevs bewering dat de Sovjet-Unie het recht had in te grijpen bij de bedreigingdreigement van een [[socialisme|socialistisch]] land door het kapitalisme, kreeg de naam [[Brezjnevdoctrine]]. Met de [[Verenigde Staten|VS]] werd ter ontspanning van de wapenwedloop een reeks verdragen afgesloten, maar achter de schermen werd er door de Sovjets toch voortdurend gestreden om meer invloed te hebben in Afrika, het Midden-Oosten en Azië. In 1979 viel de Sovjet-Unie buurland [[Afghanistan]] binnen, dat uit de Russische invloedssfeer dreigde te ontsnappen door een wisseling van regime. De Oost-Europese landen die achter het "[[IJzeren Gordijn]]" lagen, werden eveneens door Brezjnev stevig in het gareel gehouden, zoals bleek tijdens het hardhandig neerslaan van de "[[Praagse lente]]" in [[Tsjecho-Slowakije]]. Op zijn bevel drukte de Poolse communistische partij, in [[1980]], de roep om meer vrijheid voor de [[Polen]] de kop in.
