Kwelder: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Bestand:Kwelder (Groningen).jpg|thumb|260px|Kwelder in de [[Waddenzee]], ten noorden van [[Warffum]]]]
[[Bestand:Brandganzen in de kwelder.jpg|thumb|260px|[[Brandgans|Brandganzen]] in de kwelder]]
Een '''kwelder''' (ook: '''gors''', '''schor(re)''', '''schol''' of '''groeze'''/'''groes''', de verschillende namen zijn regionaal) is een begroeide [[buitendijks]]e landaanwas die bij een gemiddeld hoogwater niet meer onderloopt. Alleen bij erg hoge waterstanden komt hij blank te staan. De term wordt ook wel gebruikt voor een [[dijk (waterkering)|onbedijkte]] aangeslibde [[klei]]bank. Het grootste aaneengesloten schorrengebied van Europa is het [[Verdronken Land van Saeftinghe]], en
Bij het onderlopen van een [[Slik (landvorm)|slik]] tijdens [[vloed]], blijft er telkens wanneer het water wegloopt wat nieuwe modder liggen. Hierdoor ontstaat de kwelder, die langzaam maar zeker steeds droger wordt. De laagste delen van een kwelder worden gevormd door geulen, slenken en kreken. De kwelderwal is een hogergelegen deel van de kwelder, waar bij overstromingen vaak grover materiaal werd afgezet. Een goed voorbeeld hiervan zijn de kwelderwallen van de oude Middelzee in [[Friesland]]. De kwelderwallen zijn goed te herkennen doordat hierop de dorpen ontstonden. Bijvoorbeeld de gordel van dorpen [[Hijum]], [[Hallum]], [[Marrum]], [[Ferwerd]], [[Blija]] en [[Holwerd]]. De kwelderwallen worden verder gekenmerkt door akkerbouw omdat de grond lichter (zandiger) is dan de overige kweldergronden.
| |||