Aan den weg der vreugde: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
+ |
||
Regel 44:
=== Receptie ===
Het boek kreeg aanvankelijk een aantal vernietigende kritieken, onder meer van de hand van [[Catharina Anna Maria de Savornin Lohman|Anna de Savornin Lohman]],<ref>Anna de Savornin Lohman. 'Letterkundig overzicht. "Vreugde"-lectuur. Aan den weg der vreugde door Louis Couperus', in het ''Soerabajasch Handelsblad'', 4 juli 1908</ref> die het een keukenmeidenroman noemde. [[Israël Querido|Is Querido]] schreef in het [[Algemeen Handelsblad]]: "Ook dit boek is weer in het "taaltje" van Couperus geschreven. Soms alles alléén berekend op uiterlijke klankeffecten, alles leeg en voos-van-woord-òverrijpheid [...]. Dikwijls onecht, pronkerig, vals, opgesmukt en van een zinnelijke viriliteit, die afstoot en ergert. [..] Dit boek is psychologisch zwak en ondiep.<ref>[[Israël Querido|Is. Querido]]. 'Letterkundige kroniek', in het ''Algemeen Handelsblad'', 11 juni 1908</ref>
Later hebben de onderscheiden critici van Couperus' werk zich allen uitgelaten over deze novelle. Kralt gaf daar in 2008 een overzicht van.<ref>[http://www.louiscouperus.nl/publicaties/artikelen/uit-en-in-de-greep-van-het-noodlot/ Piet Kralt, 'Uit en in de greep van het noodlot. Over ''Aan den weg der vreugde'' ', in: ''Arabesken'' 16 (2008) 32, p. 30-39.</ref> Kralt onderscheidde twee groepen van critici als het gaat om wat het overheersende thema van de novelle is. De eerste groep geeft de noodlotsgedachte aan als het belangrijkste thema, daarbij aansluitend bij wat het noodlot 'besluit' voor Aldo Ardo; de tweede groep geeft als thema de antithese aan die er bestaat tussen de twee hoofdpersonen (waarbij Kralt zich aansloot).
== Inhoud van het boek ==
{{Leeswaarschuwing}}
Het boek gaat over de geschiedenis van een [[Italië|Italiaanse]] [[officier van gezondheid]], Aldo Ardo, een Nederlandse verliefde vrouw, Milia, en een hagedisje.<ref>Is. Querido. 'Letterkundige kroniek', in het ''Algemeen Handelsblad'', 11 juni 1908</ref> De Italiaanse officier van gezondheid, een knap [[chirurg]], heeft zich uit de oorlog en de dienst teruggetrokken; hij is rijk, knap en wil van het leven genieten. Onbewust is hij echter een egoïst en sensualist, die niets anders wil dan het rijpe schuimende zinsgenot. Onderweg naar [[Livorno (stad)|Livorno]] stopt hij in een plaatsje aan de Lima. In het park van het hotel ziet hij eindelijk een vrouw die hij begeert. Omdat zij zwak van gezondheid is, treedt hij op als haar arts. De arts heeft echter nog een passie, hagedissen lokken met een fluitje. Als de vrouw en de arts ruzie krijgen over een minnebrief, vertrapt zij het hagedisje van de arts. Op een dag schrijft de arts in een briefje dat hij vertrokken is en de vrouw verlamt van schrik en sterft.<ref>'Letterkundige kroniek', in het ''Algemeen Handelsblad'', 11 juni 1908</ref>
== Verfilming ==
In 1999 werd een (Engelstalige) film uitgebracht die op deze novelle was gebaseerd: ''Een vrouw uit het Noorden''. De regie lag in handen van [[Frans Weisz]], de Emilie werd gespeeld door [[Johanna ter Steege]].
== Bibliografie ==
| |||