Theodor Morell: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 22:
Andere nazi's waren minder over hem te spreken. [[Heinrich Himmler|Himmler]] en [[Hermann Göring|Göring]] noemden hem achter zijn rug een [[kwakzalver]]. [[Hermann Göring|Göring]] noemde hem 'Der Reichsspritzenmeister' (de Rijksspuitmeester) omdat hij altijd meteen begon met injecteren. Ook toen Hitler in 1935 last kreeg van heesheid en darmklachten spoot Dr Morell injecties in met darmbacteriën. Ook Eva Braun wilde uiteindelijk niets meer met hem te maken hebben. Hitler reageerde woedend bij klachten over Morell want hij geloofde heilig in zijn "revolutionaire behandelingen". [[Karl Brandt]], Hitlers andere persoonlijke arts, vertrouwde Morell ook niet en probeerde om de schade van de gebruikte middelen aan te tonen. Dit leidde in 1944 tot diens eigen ontslag.
 
[[Albert Speer]] schreef later dat hij zich in 1936, naar aanleiding van maagklachten en hartkloppingen, door Morell had laten onderzoeken op aanbevelen van Hitler. Morell onderzocht Speer vluchtig en schreef hem vervolgens dextrose, een bacteriële kuur, hormonen en vitaminen voor. Speer vond Morell dermate amateuristisch dat hij om een [[tweede opinie]] vroeg. Deze keer bleek de diagnose [[oververmoeidheid]]. De onderzoekende arts, professor Von Bergmann, schreef hem voor het rustig aan te doen. Speer volgde dit laatste advies op en de symptomen verdwenen. Om Hitler niet te beledigen deed hij alsof hij Morell's behandeling volgde, waardoor hij korte tijd door Morell als 'reclame' werd gebruikt.
 
In 1938 kwam Morell's moment in de wereldpolitiek. Hij bracht de oude [[Tsjecho-Slowakije|Tsjecho-Slowaakse]] [[president]] [[Emil Hacha]] bij met een injectie die naar eigen zeggen slechts vitamines bevatte (maar in werkelijkheid wellicht [[amfetamine]]). De president was door de intimidatie van Hitler flauwgevallen en moest worden bijgebracht zodat hij de overgave aan [[nazi-Duitsland]] kon ondertekenen.