Longue durée: verschil tussen versies

De '''''longue durée''''' is een [[concept (filosofie)|concept]] om de invloed van veranderingen van de fysische omgeving op de geschiedenis te duiden. De term werd in [[1949]] geïntroduceerd door [[Fernand Braudel]] in ''La Méditerranée et le monde méditerranéen à l'époque de Philippe II''. Hij baseerde zich daarbij op de aanpak van de [[Annales-school]] van [[Lucien Febvre]] en [[Marc Bloch]]. Vanuit de historiografische richting ''Annaliste'' wilde men voorbij de korte termijn kijken, wat [[François Simiand]] [[evenementiële geschiedenis]] noemde.

Braudel maakte onderscheid tussen de korte, middellange en lange termijn. De korte termijn betreft de evenementen of gebeurtenissen van veelal politieke aard, de middellange termijn is de 'sociaal-economische tijd' of de 'langzaam bewegende geschiedenis' en de lange termijn noemt hij de 'geografische tijd', de bestendigheid. Op de korte termijn is er sprake van initiatieven van groepen of individuen als oorlogen, revoluties, wisselingen van regeringen, [[conjunctuur]]bewegingen en politieke verschuivingen. Deze lijken op dat moment de geschiedenis te sturen, maar op de lange termijn hebben ze niet noodzakelijk een grote invloed. Op de middellange termijn spelen [[Cyclus|cyclische]] technologische en economische veranderingen en de [[bevolkingsgroei]] een rol. De lange termijn bepaald wordt bepaald door geografische en klimatologische veranderingen. Dezeen brengt fundamentele veranderingen teweeg die voor tijdgenoten echter niet of nauwelijks zichtbaar zijn.