Maximinus I Thrax: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
uitgebreid mbv het Engelse wiki-artikel |
→Keizer: uitgebreid mbv de Engelse wikipedia |
||
Regel 35:
== Keizer ==
Maximinus werd door keizer Severus Alexander tot eerste commandant benoemd van het nieuwgevormde [[legioen]] ''Legio IV Italica'' in 231. Deze strijdmacht verbleef samen met het legioen [[Legio XXII Primigenia]] in Mogontiacum, het huidige [[Mainz]], waar Severus Alexander probeerde oorlog met de [[Alemannen]] te vermijden door hen veel geld te geven. De soldaten waren verontwaardigd en vermoordden de keizer samen met diens moeder. Hun generaal Maximinus werd tot keizer uitgeroepen. Hij benoemde zijn zoon [[Gaius Julius Verus Maximus|Maximus]] tot [[Caesar (titel)|caesar]] ofwel onderkeizer
Maximinus haatte de adel en liet velen van hen vermoorden, ook degenen die hem vroeger welgezind waren geweest, en de raadgevers van Severus Alexander. Er werden verschillende samenzweringen tegen hem ontdekt, onder andere door een groep soldaten die een brug vernielden, waardoor Maximinus alleen achterbleef op een vijandelijke oever. De keizer wist echter te overleven en nam wraak op de samenzweerders.
Om dat te kunnen bekostigen werden de belastingen drastisch verhoogd, en na vele protesten besloot de [[Romeinse senaat]] hem in de lente van [[238]] formeel af te zetten en hem tot staatsvijand te verklaren. Er braken uit opstanden uit en de senaat steunde met name de opstand die in [[Africa]] werd geleid door [[Gordianus I]] en diens zoon [[Gordianus II]], die als keizers werden erkend.▼
Onder deze keizer begon de [[Crisis van de derde eeuw]], die een halve eeuw zou duren en bijna een eind maakte aan het Romeinse rijk. Daarvoor zijn drie oorzaken aan te wijzen: de invallen van buitenaf, de burgeroorlogen en de economische ineenstorting, die mede het gevolg was van de doorgaans als heersers incompetente generaals die op de troon werden gezet door het grillige geweld van ontevreden soldaten. Maximinus had geen notie van regeren, alleen van oorlogvoeren.
▲Hij boekte aanzienlijke militaire successen tegen de Alemannen in Germanië en tegen de [[Daciërs]] en [[Sarmaten]] langs de Donau, en maakte zich nog meer geliefd onder zijn soldaten omdat hij de [[soldij]] verdubbelde. Om dat te kunnen bekostigen werden de belastingen drastisch verhoogd, en na vele protesten besloot de [[Romeinse senaat]] hem in de lente van [[238]] formeel af te zetten en hem tot staatsvijand te verklaren. Er braken uit opstanden uit en de senaat steunde met name de opstand die in [[Africa]] werd geleid door de bejaarde gouverneur van die provincie, [[Gordianus I|Gordianus Sempronianus]].
== Einde ==
| |||