Adalbero van Laon: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k linkfix
aanvulling
Regel 1:
'''Adalbero van Laon''' ( ca.947-1030 [[Laon]], [[Abdij Saint-Vincent]] ), bijgenaamd '''Ascelin''', was [[Bisdom Laon|bisschop van Laon]] van 977 tot 1030998.
 
Hij stamde uit dehet Lotharingse familie der [[WigeridenHuis Ardennen]], was de zoon van [[Reginar van Bastogne]], die de broer was van [[Godfried van Verdun|Godfried de Gevangene]], [[Graaf van Verdun]] en van [[AdalberosAdalbero van Reims|Adalbero]], [[aartsbisschop van Reims]].
 
Nadat hij zijn opleiding in [[Gorze]] was begonnen was hij van 969 tot 974 leerling van [[Gerbert van Aurillac]] ( de latere [[Paus Sylvester II]] ) in [[Reims]].
Regel 9:
 
Na de dood van Lothar in 986 en zijn zoon [[Lodewijk V]] werd [[Hugo Capet]] uit het geslcht der [[Robertijnen]] tot koning gekozen, en zo begon de dynastie der [[Capetingers]]. Daarbij werden de troonaanspraken van [[Karel van Neder-Lotharingen]], de laatste overlevende afstammeling van de [[Karolingers]] afgewezen. In 988 greep Karel naar de wapens om zijn aanspraken op de troon kracht bij te zetten. Adalbero van Laon en zijn oom Adalbero van Reims (die Hugo Capet gekroond had) stonden aan de zijde van de nieuwe dynastie. Toen het Karel lute om in een handomdraai Laon te veroveren kon hij daar zijn vijand, koningsweduwe Emma en Adalbero van Laon gevangennemen. Adalbero kon ontsnappen en verzoende zich dan met Karel. Zo kreeg hij zijn bisdom terug.
Hij bekwam Karels vetrouwen en zwoer hem trouw, maar in maart 991 veraadde hij hem door 's nachts de stadspoorten te openen voor de troepen van Hugo Capet. Karel werd in zijn slaap verrast en samen met zijn vrouw en kinderen gevangengenomen. Hij bleef tot zijn dood in de cel.
In 993 sloot Adalbero zich bij Odo I van Blois aan om Hugo Capet en zijn zoon Robert aan koning Otto III uit te leveren, wat mislukte.
In 998 werd hij door de synode van Pavia afgezet.
Hij stierf eind 1930 of begin 1931 en werd in de abdijkerk van Saint-Vincent te Laon begraven.
Voor het nageslacht werd Adalbero het toonbeeld van een verrader zonder scrupules. Hij kreg de bijnaam ''Vetulus Traditor'' (oude verrader).