{{Hoofdpagina/Afbeelding|Brussels signs.jpg|Brussel is tegenwoordig officieel tweetalig}}
Tijdens de '''verfransing van Brussel''' groeide het [[Frans (hoofdbetekenis)|Frans]] in deze aanvankelijk [[Nederlands]]talige stad uit tot meerderheidstaal. De [[Culturele assimilatie|assimilatie]] van de Nederlandssprekende inwoners vanaf de late 19e eeuw — toeneen deperiode kansenvan optoenemende onderwijsonderwijskansen en [[sociale mobiliteit]] toenamen — was hiervoor doorslaggevend. Het Nederlands kon niet wedijveren met het Frans, de enige taal van de overheid en het openbare leven. Vlaamse kinderen werden vaak in het Frans opgevoed, waardoor het aantal eentalige Franstaligen sterk toenam na 1910. De economische ontwikkeling van [[Vlaanderen (hoofdbetekenis)|Vlaanderen]] na de jaren 1960 remde de verfransing af, maar verhinderde niet dat ook na de vastlegging van de [[taalgrens]] in een aantal gemeenten in de [[Brusselse Rand|Vlaamse Rand]] Franstalige meerderheden ontstonden. Dit fenomeen — gekend als de « olievlek » — vormt een van de belangrijkste twistpunten in de [[België#Politiek|Belgische politiek]]. ''([[Verfransing van Brussel|Lees verder]])''<noinclude>
