Versie van 1 feb 2012 15:59 bewerken RedBot (overleg \| bijdragen) 84.840 bewerkingen k r2.5.2) (Robot: toegevoegd: cs:Balmerova série ← Oudere bewerking		Versie van 22 jan 2013 05:14 bewerken ongedaan maken Hobbema (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 109.310 bewerkingen k →‎Belang in de sterrenkunde Nieuwere bewerking →
Regel 66: [[Bestand:ESO-Horsehead Nebula.jpg\|thumb\|\|300px\|De [[Paardenkopnevel]] heeft, net zoals de bekende [[Orionnevel]], een rode kleur door emissie in de H-alfalijn van het Balmerspectrum.]] Het Balmerspectum is van groot belang in de [[sterrenkunde]] omdat waterstof het meest [[Abundantie (scheikunde)\|abundante element]] in het heelal is. Het is aanwezig in vrijwel alle objecten en in veel gevallen ook in zeer sterke mate. Zo zijn 90% van de atomen in de buitenlagen van sterren ~~watestofatomen~~waterstofatomen. Deze vertegenwoordigen 70% van de massa. In spectra van sterren kunnen de Balmerlijnen worden gebruikt om de [[temperatuur]] in de steratmosfeer te bepalen, omdat de relatieve onderlinge sterkte van de Balmerlijnen van deze temperatuur afhangt. De Balmerlijnen bereiken hun maximale sterkte in sterren van [[spectraalklasse]] A0, dus sterren met een [[effectieve temperatuur]] van 10.000 [[Kelvin (eenheid)\|K]]. Bij hete sterren verdwijnen de lijnen omdat de waterstof in de steratmosfeer geïoniseerd is. De H-alfalijn, de overgang tussen het tweede en het derde energieniveau, heeft een golflengte van 656,3 nm, dus in het rode gebied van het zichtbare elektromagnetisch spectrum. Deze lijn zorgt voor de roze kleur die in heel wat [[emissienevel]]s zoals de [[Orionnevel]] te vinden is. Deze nevels zijn typische gebieden van actieve stervorming.

Balmerreeks: verschil tussen versies