De ''Wereldtentoonstelling van 1937'' werd in veel opzichten gedomineerd door de paviljoens van de [[Sovjet-Unie]] en van [[Duitsland|Duitse]] en daarmee door de rivaliteit tussen de [[Totalitarisme|totalitaire]] ideologieën van het [[communisme]] en het [[fascisme]], zoals die op dat moment ook al voelbaar was tijdens de [[Spaanse Burgeroorlog]]. De organisatie van de expo had beide paviljoens doelbewust recht tegenover elkaar geplaatst, op een centrale plek, vlak voor de [[Eiffeltoren]]. Beide landen lieten monumentale bouwwerken oprichten, die als kunstwerk op zichzelf golden. Het moderne, [[Constructivisme (kunst)|constructivistische]] 34- meter hoge Russische paviljoen was ontworpen door [[Boris Iofan]], met daar boven op de 24- meter hoge beeldengroep '[[Arbeider en kolchozboerin]]' van [[Vera Moechina]]. Het paviljoen van Duitsland was ontworpen door [[Albert Speer]]. Hij had een geheim ontwerp van het Sovjetpaviljoen onder ogen gekregen en ontwierp vervolgens een nog hoger [[Classicisme|classicistisch]], kolomvormig gebouw, met daar bovenop een adelaar met een hakenkruis in zijn klauwen, die neerkeek op het Russische paar. Zowel Iofan als Speer ontvingen voor hun ontwerp een gouden medaille.
{{Dubbele afbeelding
Regel 15:
Behalve de paviljoens van Rusland en Duitsland waren er op de expo meer monumentale panden te zien, zoals de paviljoens van [[Italië]], [[Portugal]] en [[Canada]] (ontworpen door [[Joseph-Émile Brunet]], met een enorm beeld van een [[Bison (geslacht)|buffel]]). In het door [[Josep Lluís Sert]] ontworpen [[Spanje|Spaanse]] paviljoen was voor het eerst [[Pablo Picasso]]'s [[Guernica (schilderij)|Guernica]] te zien. In het oog sprong ook de 700 meter hoge toren '[[Phare du Monde]]' in het midden van het terrein, met de eerste parkeergarage en bovenin een restaurant van waaruit bezoekers een enorm uitzicht hadden. Ook het [[Musée de l'Homme]] werd gebouwd voor deze expo.
Het vooruitgangsthema van de expo kwam tot uitdrukking in afzonderlijke paviljoens voor elektriciteit, licht, luchtvaart, spoorwegen, maar bijvoorbeeld ook voor toen nieuwe thema's als hygiëne, zeilsport, toerisme en film ([[Leni Riefenstahl]]'s ''[[Triumph des Willens]]'' werd er onderscheiden). Als uitbreiding van de tentoonstelling bouwde [[Le Corbusier]] het [[Pavillon des Temps Nouveaux]]. Rondom wetenschap en moderne kunst werden voortdurend thematische exposities georganiseerd. Vooraanstaande kunstenaars werkte thema's uit als 'Transport der krachten' ([[Fernand Léger]]) en 'Vrije elektriciteit' ([[Raoul Dufy]]). [[Robert Delaunay]] maakte in het spoorwegpaviljoen zijn grote muurschildering 'Lucht, ijzer en water' en exposeerde schilderijen met als titel 'snelheid', precisie' en 'Propeller en ritme''.
== Betekenis ==
In de lange geschiedenis van de wereldtentoonstellingen behoort die van 1937 in Parijs niet tot de best herinnerde, mede ook door de dominantie en latere verwerping van het monumentalistische uitdrukkingsvorm van totalitaire regimes. Cultuurhistorisch gezien noemt historicus [[Karl Schlögl]] het echter een van de meest interessante: 'Voor de laatste keer voor de [[Tweede Wereldoorlog]] kwam alles bijeen wat had geloofd in het herstel van de Europese civilisatie na de catastrofe van de [[Eerste Wereldoorlog]]', zo schrijft hij, 'maar nieuwe frontlijnen dienden zich reeds aan'.
