Middelengelse literatuur: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
leetekens
Chancery Standard.Structuur, kopjes
Regel 1:
[[Bestand:Geoffrey Chaucer.jpg|right|thumb|Geoffrey Chaucer]]
De term '''Middelengelse literatuur''' verwijst naar de literatuur geschreven in het [[Middelengels]], een vorm van de Engelse taal die in de periode vanaf [[1066]] ([[Slag bij Hastings|de Normandische verovering]]) tot ongeveer [[1470]] werd gesproken en geschreven. Vanaf dan begon de [[Chancery Standard]], gebaseerd op het Engels zoals het in [[Londen]] en de [[East Midlands]] werd gesproken, zich verder te verspreiden. Dit proces, waarbij het moderne Engels werd geboren, werd nog versneld door de introductie van de drukpers in Engeland door [[William Caxton]] in de late jaren 1470. Bij het Middelengels was er echter nog geen sprake van een standaard, en de literaire teksten uit deze periode vertonen dan ook een grote variëteit aan [[dialect |dialect]]en en schrijfwijzen.
 
==Invloeden op de Middelengelse literatuur==
De wereld van de voorafgaande Oudengelse literatuur schetst ons een harde mannenmaatschappij, met strijders en oorlogen waarin het individu zich met of zonder steun van zijn heer probeert staande te houden. Dit alles zou geleidelijk maar radicaal veranderen als gevolg van de Normandische verovering van Engeland in 1066. De Normandiërs staken vanuit Frankrijk het Kanaal over en wonnen de Slag bij Hastings, waardoor het [[koninkrijk Engeland]] in handen kwam van Willem de Veroveraar en zijn familie. Zij brachten ook de Franse cultuur en taal met zich mee en in de daaropvolgende twee eeuwen volgde een periode van integratie van de twee talen. Frans werd vanaf de 12e tot de late 14e eeuw volop in Engeland geschreven en gesproken, en het was pas na het verloren gaan van Franse bezittingen begin 13e eeuw dat de Normandische aristocraten bewust een meer 'Engelse' identiteit begonnen na te streven. Als gevolg van die vermenging van die twee culturen en talen begon de Middelengelse literatuur zich, onder invloed vooral van Franse minstrelen, zangers en dichters, op nieuwe thema's te richten. De [[Hoofse liefde|(hoofse) liefde]] die de troubadours in het Zuiden van Frankrijk bezongen verdrong nu in Engeland de zwaarmoedige literatuur van de krijger.
 
== Teksten==
 
''[[Layamon's Brut]]'' (ca. 1190 - 1215), ook bekend als ''De Kroniek van Groot-Brittannië'', is een 16.095 regels lang gedicht in het Middelengels van de Engelse priester [[Layamon]]. Het vertelt de geschiedenis van Groot-Brittannië en is hiermee de eerste geschiedschrijving in het Engels sedert de ''[[Angelsaksische Kroniek]]''.